„ურეჟიმო ადამიანთა ცხოვრება“ თანამედროვე ლიტერატურის შესახებ დაწერილი ესეების კრებულია. თამამი და ძალდაუტანებელი ფიქრით, მახვილგონივრული მსჯელობით და შინაგანი განწყობით, წიგნი ბიბლიოთეკაში მოგზაურობას ჰგავს, სადაც ავტორი თავადაა მკითხველი და ეს მდგომარეობა მასაც და, სხვა მკითხველებსაც, განუზომელ სიამოვნებას ანიჭებს. კრებულში სხვადასხვა თაობის მწერლებზეა საუბარი. მკითხველი აუცილებლად იპოვის მისთვის ყველაზე საინტერესოს, კიდევ ერთხელ გადაავლებს თვალს და ახალი ინტერპრეტაციებისთვისაც მოემზადება. მანანა ამირეჯიბის წიგნი ამის საუკეთესო მაგალითია.
- შე-ბედ-ვა წინასიტყვაობასავით
- ისევ და ისევ „სულიკო“
- ორი დემონის დუელი (ფიქრები „გამზრდელზე“)
- ვანონიკოს თავგადასავალი (ორი საწყისის ბრძოლა)
- მაშინ წერა-კითხვა არ იცოდა, მაგრამ „გორა მბორგალი“ უკვე დაწერილი ჰქონდა.
- „პირველწაკითხვის“ შესაშური სიამოვნება
- კალანდიების კიდობანი
- ცაში აფრიალებული ამაყი სული
- ახი და შესაფერისი „კუკლა“
- პოეზია ჩემი ბიბლიოთეკის პროზიდან
- სათაური და მკითხველი
- წკიპზე გადარჩენილი ურჩი „ამანათი“
- ხომ მაინც ტრიალებდა!
- ლილოჭრელი
- ჰაე ჭიშკართანაა
- რატომ არ უნდა გათენებულიყო...
- მაწრიელი, მიწრიელი და ორივე ერთად
- ურეჟიმო ადამიანთა ცხოვრება
- „სტრიქონი – თოვლზე ყაყაჩო – ძარღვიდან გაიხმიანებს“
- გაბრაზებული პოეტის მეტაფორები
- პატრუქის ამწევები
- და სხვა...
- ასეთი იყო ჩემი ძმა – ირაკლი ამირეჯიბი
- წინაპართ გზაზე მავალი
- სულის იდუმალი რხევა ქანდაკებაში
- ჩიტბატონა
- ფერფლიდან აღსდგება (შტრიხები მამის იუბილესთვის)