1914 წ. ინჟინერსა და ოფიცერს ადრიენს ბედი უღიმოდა, მაგრამ ომის დაწყებისას მეზის ნაპირების დაზვერვის დროს ჭურვის ნამსხვრევმა სახე დაუზიანა. ერთ წამში საშინელებად, „სახეში დაჭრილ ომის ინვალიდად“ იქცა. ადრიენს არც სანგრების საშინელება უნახავს, არც ტალახი და სიცივე, არც შიში და ვირთხები. ვალ დე გრასში გადაყვანილი ოფიცერთა პალატაში მოათავსეს. უსარკო პალატაში, სადაც საკუთარ თავს მხოლოდ სხვების მზერით ხედავდნენ. იგი იქ ხუთ წელიწადს დარჩა. ხუთი წელი ჩრდილში, მომავალზე, ომისშემდგომ პერიოდზე, კლემანსზე ფიქრში გაატარა, რომელმაც იგი ანგელოზის სახით გაიცნო. ხუთი წელი ჰქონდა დარჩენილ სიცოცხლესთან დასამეგობრებლად.
„დაუვიწყარია მარკ დიუგენის პირველი რომანი, რომელმაც ადრიენის სახეში უბრალო და ლაკონური სტილით ჩააქსოვა მთელი თავისი ჰუმანურობა“. - ჟერომ გარსიენი, ნუველ ობსერვატორი.
წიგნმა წიგნის მაღაზიათა პრიზი მოიპოვა.
- ყდა
- თავფურცელი
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
