ეს არ არის ქართული ემიგრაციის ისტორია ლევილის შატოში. ეს იქაურობის და იქაური ცხოვრების სახელდახელო ჩანახატია. მინდოდა კიდევ ერთხელ მეგრძნო თავი მათ შორის, ვისაც ვიცნობდი, ვის გვერდითაც ბავშვობა და ახალგაზრდობა გამიტარებია. ბევრი მათგანი ძალიან ძვირფასია ჩემთვის. მაშინ, როცა გურამ შარაძე ამ საკითხზე წერდა, ბევრი მათგანი ამქვეყნად აღარ იყო, სხვები თავმდაბალი, ან წარმოსაჩენად უინტერესო ადამიანები იყვნენ. ცხადია, ამ სტრიქონების წერისას გვრძნობ, რომ მეტი კითხვა უნდა დამესვა, უკეთ გავცნობოდი მათ. მაგრამ რადგან არც ისტორიკოსი ვარ და არც მემუარისტი, შემოვიფარგლე იმის აღწერით, როგორებადაც მათ ვხედავდი. მე მხოლოდ ერთი სურვილი მამოძრავებს, დაგაინტერესოთ იმ ხალხის უმძიმესი ტკივილით, რომელმაც სამუდამოდ დაკარგა სამშობლო. (ავტორი)
- ყდა
- თავფურცელი
- შესავალი
- ტრიპტიქის მეორე საგდული
- ქართველების შატო
- სალონი
- პატარა საქართველო 1935-1944 წლებში
- ნამეტია და ვალოდია გოგუაძეები....
- ლევილი 1941-1961
- დღევანდელი შატო (1941-1970)
- შატოს ოთხფეხა ბინადრები
- ძველი და ახალი საქართველო
- კავკასიის გიგანტი
- მოსკოვიდან გამგზავრება