გალაკტიონის პოეტიკა და რიტორიკა
გამომცემლობა ლოგოს პრესი
ქართველი ფილოლოგის, ზაზა შათირიშვილის მონოგრაფიაში განხილულია გალაკტიონ ტაბიძის სტილისტური ინვარიანტები და ინტერტექსტები, „არტისტული ყვავილების“ თემატიკა, 1927 წლის კრებულის პოეტური იდეოლოგია. მაგრამ მთავარი საკითხი, რომელსაც მონოგრაფია ეძღვნება, ისაა, თუ როგორ იქცა გალაკტიონი აკაკის ეპიგონიდან იმ პოეტად, რომელიც რუსთაველს გაუტოლდა.
- ყდა
- თავფურცელი
- წინათქმა
- შესავალი: სახელი გალაკ(/ქ)ტიონი
- I. პოეტის ხატი და ლირიკული ქრონოტოპოსი:
- პოეტი - დაღუპული მამა
- სასახლის პოეტის დიდება
- სასახლე და ბაღი
- შემოდგომა - ჩამავალი მზე - საღამო
- II. ინვარიანტული მოტივები - ტროპოლოგია - ინტერტექსტუალობა: 1915-1927 წწ.
- თემატური ფიგურები და
- გალაკტიონის პოეზიის გრამატიკიდან
- „ძველი სასახლე“ 1927 წლის კრებულში
- ტროპოლოგია - ინტერტექსტუალობა - ნარატივი
- უარის პოეტიკა
- ოფორტი და აკაკის ეპიტაფია
- „გოთიკური დისკურსის“ სიბნელე
- ედგარი და ყორანი
- „პარიზის დაგმობა“ და თეოფილ გოტიეს ობელისკების ნოსტალგია
- გემი „დალანდი“, ტიციან ტაბიძის პეტერბურგი და რუსული ლიტერატურის „პეტერბურგის ტექსტი“
- გალაკტიონი და ბლოკი
- გალაკტიონი და ბრიუსოვი
- III. რუსთაველის რეცეპცია ქართულ კულტურაში და გალაკტიონის მესიანისტური ნარატივი
- ფიქციური ნარატივი და ალეგორიული დისკურსი:
- ნაციონალური ნარატივი
- გალაკტიონის „ახალი რუსთაველი“: დრო - რევოლუცია - მესიანისტური ნარატივი
- გალაკტიონის შემდეგ
- ბოლოთქმა: სამი ქართული სალიტერატურო კანონი
- სქოლიო
