ეს ნინო მღებრიშვილის პირველი პოეტური კრებულია. მასში მოთავსებული ლექსები გიამბობენ ემიგრანტი ქალის, დედის, შვილის, მეგობრის, ცხრა მთას იქით დარჩენილი სიყვარულის განცდების შესახებ. ფრთხილად გადაშალე, მკითხველო...
რედაქტორისგან
მასპინძლის როლი
* * * (დილა თეთრად მითენდება…)
თოვლში თეთრი ცხენები...
დედი!
მე ვარ ის ქალი
პაემანი ჭადართან!
* * * (მე – ზამბახების მესაიდუმლე…)
* * * (მარტი გაგიჟდა, დაიწუნა თბილი ზამთარი…_
* * * (ქარმა აკოცა ღიღილოს…)
* * * (სად დაიკარგე, სად წახველ…)
წვიმას!
* * * (თბილსა და უმზეო დღეს…)
დაუწერელი ლექსი
მადლობელი ვარ!
ახალ წლის ღამეს...
შენი ქორწილის საღამოს...
* * * (თვალი დაუღლია ლოდინს…)
* * * (დღეს ისე ცივი იყო სამყარო…)
ჩემი გულის საკანში...
ჩემი საყურე!
* * * (ხეო, როგორ გყვარებივარ…)
დათუნას!
იმედებად მათოვდა
ემიგრანტის ლოცვა
მომნატრებია...
ემიგრანტი დედის მილოცვა
ემიგრანტის ნატვრა
ავტობუსში
გული, რომელიც ბრწყინავს მზესავით
ჩემო ფერია
შემომაშველე ხელი!
მაპატიე!
შენთვის დაწერილი ლექსი
ნანიკოს და თაზოს!
ვარდობისთვეში...
* * * (წყლის სარკეში მოკეკლუცე…)
* * * (ქარმა საიდანღაც მოვარდნილმა…)
* * * (ფანჯრის რაფაზე მოლოდინად ღამენათევი…)
* * * (სული მიფრინავს...)
არ წახვიდეო!
* * * (უღიმღამო დილა…)
უფალო!
სიყვარულს!
თუ ვინმემ ნახოთ...
* * * (წუხელ დუქანში ვქეიფობდით მე და ნიკალა…)
შენ შინ ბრუნდები...
* * * (ყვავილებმა დაიბანეს პირი…)
* * * (ქალო, ოქროსთმიანო…)
სიყვარულის გაზაფხული
* * * (ცოტამ ცოტა იტირა და…)
დედა!
მე კი მეგონა...
ეს წყლის ცრემლია...
მე მოვდიოდი...
ციცინათელა
* * * (ქარმა შემომიღო კარი…)
* * * (წარსულისკენ მივიჩქარი…)
* * * (ღამემ არ დამაძინა…)
პაემანზე
* * * (იქნებ ვიღაცას ძლიერ…)
* * * (ტკივილიანო საქართველოვ, სამშობლოვ ჩემო…)
მამაკაცს!
* * * (სურათის წინ დაჩოქილი დედა…)
აწყვეტილი ღილები
მეკვლე
გიორგი
ჩემი ცხოვრების რეჟისორო
* * * (წუხელ სიზმარში დავეძებდი ყმაწვილქალობას…)
* * * (გვირილებში ობლად დადის…)
შენი ცრემლი მღეროდა
* * * (საწუთროს ბილიკს მივუყვები ცრემლით და ლხენით…)