დავით კლდიაშვილმა ქართულ დრამატურგიას შესძინა ისეთი მნიშვნელოვანი პიესები, როგორებიცაა: „ირინეს ბედნიერება“ (1897), „დარისპანის გასაჭირი“ (1903) და „უბედურება“ (1914). მწერალი დრამატურგიაშიც არ ღალატობს მთელი მისი შემოქმედებისათვის დამახასიათებელ თემებსა და მხატვრულ საშუალებებს. ის სათქმელს ამბობს დაჩიავებული „შემოდგომის აზნაურების“ გასაწყლებული ყოფა-ცხოვრების აღწერის ფონზე, რაც ცოცხალი იუმორითა და ფსიქოლოგიური ხასიათების ოსტატური გახსნით მიეწოდება მკითხველსაც და პიესის მაყურებელსაც.
- ყდა
- თავფურცელი
- ირინეს ბედნიერება
- მოქმედნი პირნი
- მოქმედება პირველი
- მოქმედება მეორე
- დარისპანის გასაჭირი
- უბედურება