თხზულებანი ოთხ ტომად. ტომი I

დეტალურად

თხზულებანი ოთხ ტომად. ტომი I

მუხრან მაჭავარიანი

გამომცემლობა ლითერასი

პოეზია

კალათაში დამატება ფგდფგდ

ანოტაცია
სარჩევი

მუხრან მაჭავარიანის ოთხტომეულის პირველ ტომში შესულია ავტორის 1946-1972 წლებში დაწერილი ლექსები და პოემა „ვახტანგი“.

ყდა
თავფურცელი
ზოგი რამ (ავტორის წინასიტყვაობა)
გზადაგზა
მარანი წიფლებში
მგზავრული
ფოთოლი
* * * (მზემ მრუმე ღამე როცა დალახვრა)
* * * (დილის ცვარი ქალაკოდას შერჩენია ქარვასავით)
* * * (კაკლის ჩეროში წამოვდექი კაკლის აკვნიდან)
ჭადარს ეტყვის ჭადარი
ვინ?
მატარებლიდან
ალუდა
სოფელი
პუშკინი ტფილისში
* * * (ცივი ქუჩები პეტერბურღის შემოიარა რა)
* * * (ამოიქროლა მთაწმინდაზე ქარმა მსახვრალმა)
XVIII საუკუნე
საბა
ვახტანგ მეფის ნანადირევი
წისქვილის ღამე
* * * (მზე არი თვალწინ)
ინდი მინდი
ჭოლა
ტაბახმელა
ღელის წისქვილი
* * * (დილა, – ტკბილი ბადაგივით)
დერეფანში ხელდახელ გაიშალა მაგიდა
ვიცი მათი ხასიათი
არიან
იმ დროს
* * * (ნაცნობ ყვავილებს დაეძებენ პეპლები მინდვრად)
* * * (სახლიდან გარეთ გამოველ)
* * * (შენი სიცოცხლე. შენი ნაბიჯი)
* * * (შენ წაიკითხე მშვენიერი წიგნი)
უნდა იცოდე
მიწურული მეცხრამეტე საუკუნისა ანუ იმერული ქელეხი
* * * (ფერდობებზე ნახირი ძოვს, ვაზი ჭიგოს ეკონება)
მრავალჭირვარამგადანახადი
* * * (გასწვრივ ზოოლოგიური პარკის ზღუდის)
გულუბრყვილო ნატვრა, – გამხელილი, წყნეთის ქუჩაზე, ერთი ასულისადმი
* * * (როს გაგაცილე)
სადღეგრძელო მიწისა და სუნთქვისა
საქმიანი ღორი
ის სინანულით შევიდა სახლში
ვირბინოთ! ვირბინოთ!
ბათუმი
* * * (წამერთვი, მაგრამ ვერ წამართვი წუთები ტკბილი)
* * * (ძველად – იალქნიანი ნავების ხანაში)
* * * (აპრილი... აქაფებული ტყემლები...)
ჩემი ცრემლები
კარი გამიღე. გევედრები. გამიღე კარი.
ფიქრნი მტკვრის პირას
* * * (გაზაფხულდა. ნედლი მიწის დგას სურნელი)
* * * (გათენდა, – სძლია განთიადმა წყვდიადი ურჩი)
* * * (უფრო სიხარულობს ჩემი სიხარული)
ტირიფები
ვოლგა
* * * (ვარ ცხრა მთას იქით)
* * * (ვიცი: შენ, ალბათ, ახლა მჭადის ცხობაში ხარ და)
* * * (დილაა. სველია ბალახი)
* * * (სრულიად ჯანსაღი, – განხორციელებულ ნეტარებად)
არგვეთის წვიმა
* * * (– რას შვები, – არ სვამ?)
ქუჩის ხეები
ქალიშვილი, რომელსაც უყვარს ბალახი და წვიმა
* * * (მიხარია, – დატრიალდა მიწის ორთქლი ჰაერში)
* * * (ქალია დილა, მიწა – ქალი, საღამო – ქალი)
რატომ?!
გაზაფხული
რვა ქალიშვილი
* * * (მიწაზე სითბო დაეშვა მაღლიდან)
გამიცინა, – ჭეშმარიტად, – გამიცინა
გილოცავ!
საქართველო
არა?!
* * * (წყრომით ღვთის თუ ალაჰისა)
* * * (მეცხადებიან თაობანი გადაცელილი)
* * * (დილა გათენდება, – ვინ იცის, რამდენი!)
ზღვა
ორი ცრემლიდან
* * * (კვლავ აასუნთქე სალამური, ტკბილო მამულო!)
ფერადი სიმღერა
* * * (აღმოსავლეთის ტატნობი ხურდება, როგორც ლითონი)
ქარი და სიმინდის ყანა
* * * (ხარ ბედნიერი, ხარ უკვდავი)
საგაზაფხულო
იყო და არა იყო რა
* * * (ფართო ნაბიჯით მივდივარ გზაზე)
შემოდგომა
ნაცნობი მთვარე
* * * (ღვიძავს ლაშურას, მიდის ლაშურა)
ლაშურა
ხმა მღაღადებლისა უდაბნოსა შინა
არა!
აივანზეა მეუღლითურთ პანტელეიმონ
* * * (ჩემი კიდობნისა შენ ხარ არარატი)
ოდეს
მე მიყვარს იგი
იმდენი სიცოცხლე
ფიქრი
* * * (გაირბენს კიდევ, დიდი-დიდი, რვა-ათი წელი)
შემინდე, ღმერთო!
კარგი დღე
ამოვიდა მზე
* * * (იბრძვი, ყოველდღე იბრძვი)
* * * (განთიადია! – ვგრძნობ ამ გულით)
ზამთრისპირული
* * * (დღეს ჩემს გულში, შეიძლება, არ იცოდე შენ)
* * * (ტყემლის ყვავილი კვამლივით ღელავს)
* * * (გიმზერ, ვითარცა უმზერენ შორეთს)
* * * (მე გამოვდივარ. დღის ბოლოა, – სრულდება 6)
* * * (ეს ღრმა ხეობა, – ნაკადულის აკვანი წინათ)
* * * (ვისაც, – თუნდ ერთხელ, – მთაწმინდიდან სიამით მზირალს)
* * * (თვალებიდან სხეულში რომ განთიადი ჩამეღვარა)
* * * (უყვარდა რუსთაველზე ყოველღამ გავლა)
* * * (დღეს თითქოს ჩემში მოძრაობს ყველა)
ლოდინი
* * * (ტყუილუბრალოდ გაზაფხული კოხტაობს ახლა)
* * * (გაივლის დრო და... – გახსოვს?! – გეტყვი დღევანდელ დღეზე)
მდინარენი არგვეთის ახლომახლო
ღელე ჩემი და ვაშლები ჩემი
* * * (მე მიყვარს ხოლმე სიარული ქუჩაში მარტო)
* * * (რომ არ ამეღო ხელში წიგნი, თოხი მჭეროდა)
სახლი
მამიდა
ერთი სახლი
* * * (ვხვდები გაზაფხულს, ვით ერთი წლის უნახავ ნაცნობს)
* * * (ქალაქი ისე განაბულია)
რა განაცხადა გაზაფხულმა შვიდი თვის შემდეგ
* * * (ღრუბლებმა მზე არ ამოუშვეს ამ დილით ცაზე)
გოგებაშვილის ქ. №43
ხოტბა ცხრათაგან ერთისა, – სახელდობრ ევტერპესი
* * * (რამდენ ქვებუდანს ჩაუვარდა ნაცარში კოვზი)
* * * (ქალი?! – მიყვარს, მიყვარს ქალი!)
* * * (აქ, მიწის გამო, ორი კაცი როცა პაექრობს)
მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა!
შემწეობით ღვთისათა
ვაითუ
* * * (გავიარეთ არგვეთი. გავიარეთ გორისა)
ღამის ღიმილი
ქართლის ცხოვრება
ეს იცოდე, – თუ ჩახვიდე
* * * (სახლ-კარი აზნაურშვილის, – ახლა კანტორა კოლხოზის)
* * * (უდღეისდღეომ და უწარსულომ)
* * * (მატარებლიდან მოვკარი თვალი)
* * * (არა, გეთაყვა, ახლა ცხოვრება – შენ რო გგონია – ისე როდია!..)
* * * (ვიცი, წამერთმის მზისა ჭვრეტანი)
* * * (შენ – სისხლო ჩემო – სად არ დაღვრილო...)
* * * (ანდუყაფარო, ლიპარიტო, – დარნო მთათანო)
სხდომა
* * * (მიწას, – ჩემსას, შენსას, მისას)
ჯერ კიდევ როდის!
* * * (– გამარჯობა, როგორა ხარ?)
არსენას ლექსი
* * * (ეს გზა, მეც ვიცი, საითკენ მიდის...)
* * * (ნადირო, ტყე-ტყე წანწალი, – ოი, რა მძიმე ყოფილა...)
* * * (მე არაერთხელ გამიგონია)
დამიწებული ქართველი გლეხის მონატრება მკათათვეში
* * * (გამისკდეს მიწა, დამახრჩოს თოვლმა)
დავითი
* * * (ისე როდია მართლა საქმენი)
* * * (იქ დაბრუნდები ციდინა – ცაში ასულხარ სიდანაც)
პოეტი
* * * (ხორცის სიმძიმე მაიძულებს დავეშვა დაბლა!)
* * * (ვაშლის ტოტები, ატმის ტოტები)
წინასწარ ხილვა
* * * (ხორცი მასესხა მიწამ)
შუაღამისას
ენგური
მინადორა
ელიზავეტა გეორგევნა
ეს ორი დღეა
შოთა
ვახტანგი (პოემა)

ვახტანგმა წყალი ისურვა
სპილოები
თავმომწონე მხედარი და სხვა
რაო, – ვახტანგმა, – ვინ არი?
ცხენის წინა ფეხები
ორბის ფრთა ეტყვის ცერასა
უჯარმით კაცი აფრინეს

ვითარცა მტკვარი
ღვინობისთვე
მოხუცნი
ყრმობისჟამინდელი წუთის წუთით გაცოცხლება, – ნასაყდრის ახლოს, – ბლაღოჩინის ჭაროსთან
შემოდგომა
რთველი
წვიმს...
ეჰ, ნეტა, იმ დღეს!
თქვი
* * * (აქვს თავის ჭკუით ყველას რაღაცა)
* * * (ქალები?! განსაკუთრებით ქალები ქალაქისანი!)
ეს ისე
საქართველოში გაჩენის ღირსი
* * * (ეს იყო წუხელ, ეს იყო მაშინ)
* * * (მივდივარ, რადგან კვლავაც მინდა, რომ ვიყოთ ერთად)
* * * (გულაღმა მიწევს ოთახში მამა)
* * * (ღიმილს მგვრის რიგი – მსუფევი ახლა)
* * * (სამი დღეა დამიბრიყვა სევდამ)
* * * (მოვარდა სეტყვა, – თითქო თეთრი დაირხა თუთა)
* * * (– არაყი? – ლუდი!)
პარასკევი
* * * (პლეხანოვის და რუსთველის შემდეგ)
* * * (ტა, ტა, ტა, ტა!)
მგზავრები
* * * (გზა თავისი, ხმა თავისი)
ვარიაციები თემაზე „მცხეთა“
* * * (გითხრა! – რა გითხრა!... ვით გითხრა!..)
* * * (აქვს ერთი ბზარი ჩვენს მტკიცე ძმობას)
უხალხო ქუჩა
როდემდე?!
* * * (თუ გული გაქვს)
დიალოგები წვიმაში
* * * (კაცი ხარ მაშინ)
* * * (ვიყავი მარტო)
ფერთა სამთა გამო
* * * (ღვინოს მიმართეს)
* * * (რაღა დღე-ღამის გაყრა)
პარიზი-თბილისი
* * * (შილიფად ჩაცმულ ქალებს მიაქვთ პურები თორნის...)
* * * (ამ ქვეყნად მოსვლა ჩემი და შენი)
* * * (არ იქნები რადგან ხვალ)
* * * (ბინდი ახლოვდება)
* * * (ბავშვობას რომ იყო, მშობლიურ მხარეში)
ჩემს პატარა ნანას
* * * (თოფით მხარზე შევუდექი აღმართს...)
* * * (იმდენი კარგი ვაჟკაცი მოკვდა)
* * * (იყოს კურთხეულ აწ და მარადის)
* * * (ვიდრე შენთვის ღმერთი სიკვდილს გაიმეტებს)
* * * (დღეს, – რაკი უკვე აღსრულდა)
* * * (მიჰყვება კუბოს მწუხარე სახით)
* * * (დამგვანებიან შენი დები მოწყენილ მერცხლებს)
* * * (რომელსაც შენი მონობა მართებს)
* * * (ვით ამოღებული მოვდივარ ხმალი)
ბიჭები
* * * (საქართველომ დღემდე მოაღწია ციხით)
კაცია და გუნება
* * * (ხმას ამოიღებ – ვაია!)
ქუჩა კი არა, – ჭალაა
* * * (სხვისიც ყოფილა თუ ყოფილა ჩემს თვალზე ცრემლი)
* * * (ქუხდა სტრიქონი)
* * * (... და თავის დროზე ქცეული მწვანედ)
ახალი წელი
* * * (ჯიბიდან ამოიღო ასანთი)
* * * (განხმულია დარიალი)
* * * (გამოვა რამე თუ არ გამოვა?!)
* * * (ფიქრი რატომღა ნეტა ამდენი?!)
* * * (თენდება ნელა. ღამდება ნელა)
ვინ იცის!
* * * (ქვეყანა დაღუპა შურმა)
კვლავაც მრავალჯერ გეთქვას!
* * * (საშველს რომ აღარ მაძლევს ხოლმე მამულზე ფიქრი)
* * * (მქონდეს თუ არა ამის იმედი)
ახლა კი დროა
დღე მოიწევს კრიალა
* * * (ისევ და ისევ, ცისკენ რომ იწევ)
ხმა წინაპრისა
იგრიკა
* * * (ვეძებ და ვეძებ. რაღაცას ვეძებ)
ტანით გრძნობენ
* * * (აზროვნებს თუკი, – ვინ არის რომ, – არ არის მარტო?)
ძაღლიანი კაცი
აქ
* * * (... და ისევ ღამეს ხვრეპენ ფინჯნებით)
* * * (მოხდეს რაიმე უჩვეულო)
* * * (რაც ჩემამდეა ჩადენილი უჩემოდ შენგან)
* * * (შენ შენზე ჩემი ხარ ფიქრისფიქრი)
* * * (ძალიან მოკლე აცვია კაბა)
* * * (წარმომადგენლები თეთრი სხეულების)
ირგვლივ ბევრია სხეული უცხო
ბურგასი
* * * (დღით დღევანდელით არავინ ცხოვრობს)
ცხრამთასიქითური
* * * (ხეები ზეცას აჩნია შავად)
* * * (არ მომიტეოს, თუ ვტყუოდე, სვეტიცხოველმა)
ქარი, ნაძვნი და ფოთოლი ლეღვის
ახალ საქართველოს
* * * (შუაღამეა. სოფიაშიც ღამეა ახლა)
* * * (ღრუბლის ხარებზე ელვა წითლად მიმოისახრა)
ოტიავ ჩემო და ჩემო რეზოვ
* * * (მიიზლაზნება ხოდაბუნში შავად გუთანი)
* * * (მე ვხადი სმენად, – უახლესი რაც კია წიგნი)
* * * (შენ ვინ გიწოდა ვაჟკაცი?!)
* * * (ვარ გაბჭობილი)
* * * (კვალდაკვალ მინდა ვიარო გმირთა)
ქალს, რომლის არც სახელი ვიცი, არც გვარი; არც ის ვიცი: გათხოვილია, გასათხოვარი, განათხოვარი თუ გაუთხოვარი
სიტყვა თქმული ვახტანგ ორბელიანის მიერ ორთაჭალაში, – ტივზე
სიტყვა თქმული ფილადელფოს კიკნაძის მიერ, ძმათა თვისთა თანა, შუამთაში
სიტყვა თქმული ბიძინა ამილახორის მიერ მაშავრის პირას – ჭერმიჭალაში
სიტყვა წარმოთქმული ჩაიზე, მამუკა ჯამბაკურ-ორბელიანის ოჯახში, სოლომონ რაზმაძის მიერ
აღსარება თქმული სოლომონ დოდაშვილის მიერ თბილისის სიონში, აღდგომის წინა დღეს
ფიქრნი იასესი, – ამილახვრიანთ აივანზე, ბადრი მთვარის ჭვრეტის ჟამს
ფიქრნი ელიზბარ ერისთავისა, – გზად, – შინდისიდან შინ რომ ბრუნდებოდა ეტლით
ყაყაჩოსავით მზეა წითელი
გასწი!
* * * (ვაი, რა უქმად იბობოქრა თურმე შაშხანამ!)
* * * (შენში უთუოდ სცემს ბოლთას სისხლი)
კახთ-მაჭავარი
Молодец!
* * * (სხვას რომ არ ესმის შენი ლექსი)
სისხლი და ოფლი
* * * (საწუთრო თუმცაღა ძალიან სწრაფია)
იყავ დღეგრძელი!
* * * (ხევსურ ჩამოდის ლიქოკით)
* * * (არა იმიტომ, რომ სიტყვა „ქურდმა“)
* * * (თავგანწირვისას არ იძლევა არავინ იმედს)
შუღლი
პესიმისტის რეპლიკა
დღე და ღამე
ყური. თვალი. ცხვირი.
თანამეინახე დიაცისადმი გაგზავნილი ბარათი
* * * (ერთისთვის ერთი არსებობს მხოლოდ!)
* * * (ვით, ვით არ უნდა ირწმუნო ჭორი!)
პინა და პინა
* * * (ძმის აზრი ძმაზე)
* * * (მაგონდება სიყმაწვილე)
დავითი და კონსტანტინე
ჰოპლა
* * * (კაცმა არ იცის, იცის ჭადარმა)
* * * (გამანდო ცეცხლმა, გამანდო დელგმამ)
ძახილ-წუხილი
* * * (კაცისა, ძმაო, გასაჭირი არ იცის კაცმა)
ვიპოვით?!
საქართველო და უსვეტიცხოვლო?!
შოთას
ძელი ულპოლველი
* * * (ქუხდენ მუხები, ქუხდენ ჭადრები)
ვიძახი და ვიძახი და ვიძახი
პასუხი
* * * (ხავილად მიჩანს ენგურის ზათქი)
სისხლად მიმოდის დღეს ჩემში იგი
ღმერთკაცი
* * * (ხარ საესავი ჩემთვის ტაძარი)
ლხინი ალაზნის ჭალაში
ვაი, ჩვენს პატრონს
თქვა ოპიზარმა
გაუმარჯოს ყველას ღმერთმა
ჩუღურეთი
* * * (როგორც დავრწმუნდი, – ბევრი, – ჩემს ირგვლივ)
* * * (არ შემხვედრია ცხოვრებაში არც ერთი კაცი)
* * * (იესოს პერანგს, გიორგის შუბსა)
* * * (ასე მითხრა საქართველომ)
ქეთი
რომ არ გიცნობდე
ღმერთო, – მიცოცხლე მეგობრები
* * * (ცხელი ღამე. სძინავს თბილისს)
ამერ-იმერი
* * * (ბედი ქართლისა, – ორწყალშუა გადაწყვეტილი)
ძვალთა ჩვენთა წესი
* * * (დღეს დღენი შავნი)
ორი სტუდენტი
ქვეყნად პრემია შეედრება ამას რომელი?!
ამას არ უნდა დასტური სხვისი
* * * (მიმქრალ სიქველეს ღვინო აღვიძებს)
შურისძიება
ქვეყნად ყველაფრის დავარგებას სჭირდება ხანი
* * * (როგორ ფიქრობენ არ ვიცი სხვანი)
* * * (თავისი ვისაც ცოტათი სწამდა)
რტო – საკუთარი ნაყოფის წერა
თუ სიკვდილია...
* * * (სიტყვაზე ვამბობ, – თავს კი არ გადრი!)
იტყვის?!
* * * (სულაც არ მიკვირს სალანძღავი მე შენგან სიტყვა!)
სქოლიო