თხზულებანი ოთხ ტომად. ტომი II
გამომცემლობა ლითერასი
მუხრან მაჭავარიანის ოთხტომეულის მეორე ტომში შესულია ავტორის 1972-2004 წლებში დაწერილი ლექსები.
- ყდა
- თავფურცელი
- * * * (კაცი მიდის ბილიკ-ბილიკ)
- ქართლის გზაზე
- * * * (სიყვარულისთვის არასოდეს არაა გვიან)
- თბილისი – ფასანაური
- დიღმის წვიმა
- წიფლიანი
- მინაწერი წიგნზე
- * * * (ან უნდა იყო ძალზე ვერაგი)
- ანი და ჰოე
- მიზეზი ყოვლის
- * * * (ვით არ შეგატოკებს ქართველს, – თუ კაცი ხარ?!)
- * * * (უნდა შვას ლექსი)
- * * * (თავს ვინც იტყუებს)
- ფარნავაზი
- * * * (დროს ვინც ემდური)
- * * * (დღეს იადონი, – ხვალ თუ გინდა ჩამთვალონ ყორნად)
- გურამიშვილის არ იყოს
- * * * (რა ვუყო ამ ხალხს?!)
- * * * (ყველა, – უკლებლივ ყველა დაცხრება)
- * * * (თევზივით უხმოდ ამომდის სული)
- * * * (წეღან ცა ქუხდა)
- * * * (გაოცება ენას ართმევს კრწანისს)
- ისევ საბა
- დუმილი რეკავს
- მე ისევ მოვალ
- ფიქრნი ქოსა მუსტაფასი იბრეიმ ყარა მაჰმად-ოღლის ძმის ქორწილში
- * * * (შენ ჩემს ნაწერებთან)
- * * * (უნდა გაცვითო რამდენი ბონდი)
- * * * (კაცი, – ცათამდე მართალი თუნდა)
- რისთვისღა
- * * * (ღმერთმა ქნას, კარგი გამოდგეს კაცი!)
- ქებაჲ და დიდებაჲ ქართულისა ენისაჲ
- * * * (დაეშვა მწუხრი)
- ფამილარული კომპლიმენტი
- ვინც იყო, იგი რომ არა
- * * * (იცის რა ცოტამ)
- * * * (რომ არ გეგონო, – გამწარების გამო, – საწყალი)
- ქართველი ამას იკადრებს?! – არა!
- * * * (უკვე მოხუცდი და სიკვდილს უცდი)
- * * * (ახლაც რო მწამდეს)
- * * * (ყრუა და ბრმაა ვინაიდან წუთისოფელი!)
- რაშია საქმე
- ყოველი ტოტი და ტოტისტოტი
- * * * (დიდი რამე რომ აღმოაჩინო)
- ქება კაცისა
- ალავერდობა
- ყეფდა ნაგაზი
- * * * (ბედი ტრიალებს. მიწა ტრიალებს)
- * * * (ღამეა თეთრი თუ დღეა შავი)
- სიკვდილი პიროვნების კულტის პერიოდში
- გურამიშვილი
- * * * (არავინ იცის: – კარგი რაა! – ვითარცა შურმა)
- * * * (ჩემს გაჩენაში ურევია თუკი გამჩენი!)
- * * * (რომაა ცოტა, და, არაა რომელიც ბევრი)
- დღე დიდი ყველას, – ოსტატობის ვინც იცის გემო!
- ფრიად დაგვიანებული, მაგრამ ფრიადრე აქტუალური რეპლიკა სრულიად საქართველოისა და მეფისა არჩილისა მიმართ
- რაკიღა იცი
- დიდ სალამს უძღვნის ახლა მუხრანი
- * * * (ერთი კაცია)
- * * * (სხვისი კარგისა, სხვისი ავისა)
- ჩამოძახილი
- იარს უსასრულოდ რომელიც ამიერ
- კახეთის ღამე
- ქართველი ბრძოლაში ვინ ბრძანა აზიზი!
- ოღონდ ამჯერად ვერხვისა ტოტო
- დიდი ბედნიერება
- * * * (უღირსი კი ხარ)
- საწუთრო
- მაზანდარანსა, ხვარასანსა და ფერიასა
- * * * (გვინთია ცეცხლი. კუნაპეტი ტევრია ირგვლივ)
- * * * (ახლობელია როცა მკვნესარი)
- სიტყვა თქმული, ისევ ფილადელფოს კიკნაძის მიერ, ისევ ძმათა თვისთა თანა, ისევ შუამთაში
- ცაა როცა ტოლუმბაშის ხმაში
- * * * (– ვინ არი სწორი?!)
- ენა ქართული
- სამდურავი
- ღაღადისი ილიასი
- გატეხილი ხიდის ახლოს
- და ძაღლი ყმუის
- იყვნენ...
- ის
- რაიცა იყო, რაცაა და, იქნება რაიც
- ბატონო დავით!
- * * * (ძალიან ძნელად შესამჩნევი, ისიც ზოგთათვის)
- მადლი იმ ზართა
- ილიასადმი
- ვაი, ჩვენი ბრალი!
- * * * (ისე დავბერდი)
- ფშავში
- * * * (წევს ერთ საბანქვეშ სამი ბიჭი, – მამით ობოლი)
- ქართველთ ზნეობანი
- მოაჯირს აკლდა, მახსოვს, რიკული
- კვლავაც ნატვრაში გავა საწუთრო?!
- ვაჟას
- ვარდისუბნის დილა
- * * * (ვერ გაგიწირავს საკუთარი უკეთუ თავი)
- * * * (ის რა კაცია)
- * * * (ბრალი მიამიტის)
- ზოგჯერ
- უბედურება რა გინდა მეტი?!
- სწორედ ამიტომ
- * * * (სახელგანთქმული, ჩაცმული კოხტად)
- * * * (ქედისა კაცმა რატომ უნდა იკისრო მოხრა?!)
- იქნება ასე
- დედაკაცი
- შეხვედრა გურიაში
- * * * (ესმის განაღა იდუმალი ყველას ძახილი?!)
- არ მომხდარა! – არც მოხდება!
- * * * (ბედნიერება მიმდგარი კარზე)
- * * * (რომ იარსებო, – შუბლში ტყვია რომ არ იხალო)
- ღარიბის ცოლი
- სულიკო
- * * * (ვაგლახ, რამდენმა ჯერ არ იცის, რომ იღვწის ფუჭად)
- * * * (გუშინ ნატრობდა ვინც დაფნის გვირგვინს)
- * * * (იყოს რაც უნდა დიდი ხარისხის)
- * * * (მთელმა ქვეყანამ მე სიცილი რომც დამაყაროს)
- * * * (მე რო პატარა ვიყავ, ჩემს უბანში)
- კაცი ხარ თუკი
- ცხება მირონთა
- ძებნა და პოვნა
- ახლა, ნუ გიკვირს, რომ ხარ მამაცი
- შესაქცევარი
- შეხვედრა
- არგვეთული
- პროვინცია
- * * * (ამ საწუთროსი როა კანონი)
- * * * (არის ერთი საქმე)
- * * * (გულში მყოფი ბოღმა)
- გვალვა იყო უცხელესი
- გზას ვინ წუხს, ძამა!
- დღევანდელი დღის პასუხი
- შოთას შემდეგ
- * * * (ჩამომზღვლეული სვეტიცხოვლით დრტვინავს ფასკუნჯი)
- მწვანეყვავილა
- ის ლექსი
- მხოლოდ ერთი რამ
- მიწავ ჩემო
- იესოსავით
- ჰოი, დედანო!
- სუფრული
- ფასკუნჯი
- წყალს სხვანი ვინმე სმენ
- თბილისური
- * * * (შემოდგომაა შესანიშნავი)
- * * * (არავინ ჩემი არ იცის ფასი)
- წერილი საკუთარი ძისადმი, – არგვეთიდან იენაში მინაწერი
- მოფრინდა ჩემი ბოლოკარკაზი
- ორი რამე
- ყველას თავისი აქვს მუღამი სახელის შოვნის
- სვეტიცხოველში
- ორნი
- * * * (აქ იყო კალო)
- სევარა
- გარეწარი
- ჩემი დუმილი ვისაც უხარის
- რა გითხრა, ძმაო, ამაზე მეტი
- მართლა სამოცმა?!
- შოთას პატრონი
- * * * (სტუმარ-მასპინძელს შესციცინებს)
- კახეთი
- * * * (ჩემი თბილისი, – ახლანდელი მისი ქუჩები)
- * * * (მითხარი ცაო, მითხარ ზღვაო, მითხარით ძმებო)
- ილია როცა განგმირეს
- ეს მიწა
- შალვა ივანიჩი
- * * * (ის ძველი ქოხი)
- * * * (გახშირდა ფიქრი უცხო თარგის შესაფერისად)
- რეკენ ზარები
- * * * (დღეს, ახლა, ეს დღე არაფერი არაა ჩემთვის)
- ზის აივანზე პელაგო
- როცა მოიყრი შენ ჩემს ხნობამდე
- პატარა გრაკლა
- რაც დრო გადის
- ოთარ რაზმაძე
- კახეთი
- ვით ვიყო ლაღი?!
- რის ბეჭედი! რა ბეჭედი!
- * * * (დღეები თეთრი, დღეები შავნი)
- პაოლო
- თბილისი. მთაწმინდა.
- ქართველთ გოდება
- * * * (– ელოი! ლამა საბაქთანი?)
- * * * (მე მგონია, ვერვინ მკადრებს)
- გზისპირ ბოლთას სცემდა ყვავი
- მარტო იმიტომ
- გუშინ ნაცნობი მოვიდა თოვლი
- * * * (კაცი არ მახსოვს, – კაცობა რომ მესწავლა მისგან!)
- * * * (თუ ხელთ ვიგდე მე ხელადა)
- * * * (კაცი, რომელიც არაა ყალბი!)
- * * * (კრეფად მსურს ვარდის კონები)
- * * * (მესამოცე ზამთარია უკვე)
- ხმა ფიქრისა
- * * * (ყველას, ვინც ახლა დაფნის გვირგვინს ეპოტინება)
- ჩვენც ეს დღე გველის!
- ვიდრე ზეცა მზიანია
- * * * (არა ნაცნობთა, მე უცნობთა ვცოცხლობ იმედით)
- ახლა ისეთი დროა
- გუშინდელს ჰქონდა უდიდესი შეძახილს ფასი
- * * * (შველა თუ უნდა ჩემი საერთოდ)
- * * * (სიგრძე იყო იგი როცა თითის)
- * * * (დუქანში ხაშის დგას ოხშივარი)
- * * * (რაც გავაღწიე ღრანტით შუკაზე)
- * * * (როცა მოვკვდები, – ვიტყვი კუბოშიც)
- ლაზათი საწუთროსი
- * * * (იღრუბლება საშიშად)
- სადღეისო
- * * * (ერი გაერდა!)
- გულისწყრომა გამოთქმული თ. ლორთქიფანიძის მიერ, ი. ბაგრატიონის წინაშე, – ახალციხეში, – არზრუმს გაქცევის წინ
- ბოლოს და ბოლოს
- * * * (ძმას მერჩია ვინც მე)
- ეს უკვე მეორედ
- ფოთლებზე წვიმის მესმის თქარუნი
- * * * (ვარ წოდგელის მოლოდინში!)
- ვაჰმე
- მეცოდება მეგობარი გუშინდელი
- ჩვენშიც, ვით სხვაგან
- გზაა, წყაროა, ხეა თუ სახლი
- * * * (მახსენდება ხანდახან)
- * * * (ვერ დამწამებს ზეცა)
- მანამ
- * * * (სანახავია რა დიდებული)
- * * * (დიდად მიკვირს)
- 1964-1992
- * * * (ზღვა მასკდება ღვარძლის!)
- გიკვირს?! – ნუ გიკვირს!
- აწი
- შეხვედრა-დახვედრა თბილისის აეროპორტში
- პანაშვიდი
- ხმა ხმებში
- არა კაც კლა
- ერთხელ კიდევ
- ბიჭვინთა
- საქმე არაა განა საზღაპრო?!
- არამც და არამც
- არა და არა
- * * * (ყოველნაირი სიხარული სევდისკენ მიდის!)
- * * *საქართველოზე ვინც ამჟამად კბილებს ილესავს)
- კბილი კბილისა წილ
- ღმერთმა მოგვიწყო გამოცდა
- ქაქუც! – ავაჰმე!
- კაცი, რომელსაც აქებს მრავალი
- * * * (საქართველოში იმნაირი მოხდა სიგლახე!)
- გუშინ რომ ხალხი იყო მამაცი
- აწინდელი საქართველო
- უკეთუ
- მეც თუ ასეთი სიბერე მელის
- კიდევ კარგი რომ, – იცის მუხრანმა
- წინ გზაა გრძელი
- * * * (სიტყვა კლდოვანი გამოვკვეთე, როგორც ვარძია!)
- * * * (წინ გავიხედე)
- მკათათვის შუადღე არგვეთში
- ფიქრი, – ღამეული წვიმის თქარუნში, – სოფლად, – აივანზე
- ამ ჩემმა ზათქი რომ არ ჰყოს გულმა
- ქარსაკუთარი თრთის მხდალი ვერხვი
- მიმწუხრი
- ტბასთან
- ვით, – ერთხელ, – წინათ
- გავარდებაა ხმა მეხისებრი?!
- ნუ იყოფინ
- 1937-1990-1992
- ახლა, – თუ გინდა მართალი
- * * * (ვიხილე რახან მცირე ხნით)
- უბნობა ნაევროპალი საბასი
- * * * (ჭასთან, – თავისით ამოსული, – კოხტაობს იფნი)
- * * * (დღეის დღე უღიმღამოა!)
- * * * (არ უნდა პაექრობანი!)
- ახლა იხტუნე რამდენიც გინდა
- სულს მივცემ ჩემსას
- 1991
- * * * (ჩემი სამშობლო მაღალია!)
- 1989-1992
- ბარემღა
- * * * (ვინც ილხენს ახლა)
- * * * (ზოგი თვალს ხუჭავს)
- ვინც პარტიაში, უყოყმანოდ, ახალში შეშპა
- იასაბიე სამიკო
- ყველა იმ არარუსისადმი, სვეს ვინც ემდურის საკუთარს
- იესუ ჩემო! – აი, მაშინ შემიწყალე მე!
- ამჟამად
- * * * (არის აპრილი)
- * * * (გული არ უნდა გაიტეხო წყალწაღებულმა)
- რავა ფიქრობ?!
- სისხლი ყველასი
- ესაა საქმე?!
- ნეტა, – იმ დღესა!
- სურთ
- მახსოვს
- კვლავ და კვლავ
- დახასიათება დასკვნითურთ
- რუსობანა
- ჩვეულებრივი ამბავი
- იბანენ თქეშით ხეები ხელ-პირს
- რაც სურდა საბას
- პოეტი მიაბოტებს ქუჩაში
- ნუ გაიკვირვებ!
- დაისი ფანჯრიდან
- მორჩა?! – გათავდა?! – წარიტრა?!
- ნაწვიმარზე
- * * * (ჩემი გამოდგა მოსისხლე)
- მოამაგე კაეშანი
- * * * (ვფიქრობ (როცა დღეა)
- პასუხი კითხვაზე: – რაც მოხდა! – რად მოხდა?!
- * * * (ამ საწუთროში (ერთი არც კი როა ნაფაზი!)
- * * * (მოყვასის სისხლში აქვს მოთხვრილი ვისაც თითები!)
- ძელზე გაისვა მრავალი თუმცა
- მოინარუქო გინდ ხმად ზურმუხტი
- გული ნაძოძდება „უიმეთი“
- ხან ლურჯათი! – ხან მერნითა!
- ვენდო?! – ვით ვენდო?!
- ჩვეულებრივი ესეც ნუთუ არის ამბავი?!
- სული ვით მიდგას, – მიკვირს!
- რაც იყოს, – იყოს!
- საქართველოს რესპუბლიკის ე. წ. პარლამენტი
- ქარში
- * * * (წაკითხულს განზე (სათვალითურთ) გადადებს გაზეთს)
- სიტყვა ალექსანდრესი (ბატონიშვილისა), – მეთხრა რომელიც მაშინ. – თეთრი ღამის ადგილს. – დღე რომ იჭერდა შავი
- ღმერთო მოჰკითხე
- ვიცი
- წახვალ, – მაგრამ...
- ძმაკალიობა
- ეზოში
- აქაც, – იქაც
- მაცხოვრის თვალწინ
- ფიქრი ხანდაზმულისა, – ჯეელთ შემხედვარესი
- გამიკვირდება!
- * * *(ძალა რო მომცა შენი, – სამსონო!)
- თვალისჩინებრ
- სხვა რომც არავინ
- * * * (ორი რამე მე გულს მიჭამს)
- ცაცხვი თაფლოსი
- ნეტა
- ნუთუ
- * * * (ციხისას ცრემლი, როცა ვხედავ, ჟანგავს გისოსებს!)
- ისკუპა შველმა
- * * * (ხამუშ-ხამუშ ხმაა ლეშხის)
- * * * (ჰყრია სოფელში აქა-იქ)
- * * * (გასივდა გული!)
- * * * (დღეა მესამე, – რაც შენ გათავდი)
- სხვაზე, – მითხარი, – რაიღა მეთქმის
- ნეტა, თუ მართლა
- აფსუსი კია, – მე და მზემ ჩემმა
- * * * (მკორტნიან ყორნებრ)
- * * * (ცოტაც იყუჩე)
- * * * (შეღმართის თხემზე ვიღაცასი აბია ღორი)
- ვით თუნგის ნერჩი
- * * * (ჩემს აწმყოს როცა ჩემს ნამყოს ვადრი)
- ქალთ შემინდონ!
- ჩემი ეპიტაფია, – წასაწერი საფლავის ქვის ორივე მხარეზე (ქვედაზეც, ზედაზეც), – მკვდარმაც რომ წაიკითხოს და ცოცხალმაც
- მხოლოდ ქაქუცა
- * * * (ზღვა ხამუშ-ხამუშ ეხეთქება თავისას კიდეს)
- მღერის მეზობლის პატარა ბიჭი
- * * * (– ვით გაბედეო! – ბედმა ჩემმა, – გაუბედავი!)
- თვეა მკათანი
- სამწუხაროდ, – ვერა, – ვერა, – ბრწყინვალებავ თქვენო!
- * * * (შავად დააჩნდა შაბარდუხი ცის გუმბათს ყვიჟილს)
- * * * (წამოდღლარძულა ბანოვანი სილაზე ცხელზე)
- ყაჩაღი
- დუქანში
- * * * (კარს მომდგარ ზამთარს)
- ორი ხმა
- * * * (მე სული მხოლოდ შურისგების სურვილით მიდგას)
- წარბმაღლობენ ყაყაჩონი
- * * * (სამშობლოს ჩემსას იშვიათად უგრძვნია შვება)
- არა თუ კი?
- ხვალ, – დილაადრიანად
- სულთხდომა
- მაგრამ და მაინც
- შუადღესავით არის ნათელი
- * * * (მე ვაკის პარკში)
- ალბათ
- * * * (ფუჭად ვინც ებრძვის ნოსტალგიას დღეს კონიაკით)
- * * * (ყეფს ბერიძაღლი, – დაენახოს ვითომდა მტერი!)
- * * * (ჭროღა ლეღვისა თრთის ფოთოლი ფაფანაკებრი)
- * * * (ვეებერთელა ასპარეზი ეძღვნა ნაბუშარს)
- შენ უკეთუ მიასაბიებ
- * * * (თავისით უნდა წამოვიდეს)
- მტკვართან ტატო და ტარიელი სხედან ტირილად
- ობუჯი ანუ ცოტნეთი
- გარდა ერთისა
- იდად!
- შეიძლებაა?
- ხენი კავშანი
- * * * (საფლავის ტყუილა დიდგულობს ლოდი)
- ის! – ის! – ისაა!
- ახლაც დაყრილი (როგორც მაშინ) არის ფარ-ხმალი
- სიკვდილი სოფლად, – მოროდის ალოზე
- * * * (ზის აივანზე ფისო)
- * * * (ოდეს ვიმყოფები ყოველმხრივ მარტო)
- * * * (ყველამ გამწირა)
- * * * (როგორ არ წამსკდეს სიამის ცრემლი)
- * * * (ციოდა. ცრიდა. ღია კარს მიღმა)
- * * * (არ ვიცი რატომ? – მომაგონდა უეცრად ახლა)
- მინდა და მინდა
- სქოლიო
