„კარგი მწერალი მოცარტს უნდა ჰგავდეს, ყველასთვის გასაგები უნდა იყოს“, – ამბობს ერიკ-ემანუელ შმიტი, ბელგიელი მწერალი, დრამატურგი, ფილოსოფოსი და ადამიანის სულის მკვლევარი. მართლაც, მცირე პროზის ამ შესანიშნავ ოსტატს შეუძლია ერთ პატარა ნოველაში ჩაატიოს ადამიანის ცხოვრების მთელი ისტორია, რამდენიმე გვერდზე ამოხსნას მისი სულის საიდუმლო. კრებულის „ოსტენდელი მეოცნებე“ მთავარი გმირები, მართალია, ჩვეულებრივი ადამიანები არიან, მაგრამ მათი ყოველდღიურობის მიღმა უფრო მნიშვნელოვანი რამ იმალება. ხუთივე ნოველაში მწერალი თავის საყვარელ ხერხს მიმართავს – ყალბ ფინალს, რაც წრიულად განლაგებული სარკეებივით ატყუებს მკითხველს, რომელიც თავს იტეხს, პრინცთან რომანი შინაბერა ემა ვან ა.-ს („ოსტენდელი მეოცნებე“) გამონაგონია თუ ძლიერი ქალის წარსული, სანამ თავად მწერალი არ მიიყვანს სიმართლემდე. აი, ასეთი ლაბირინთის შესანიშნავი ნიმუშია ნოველების კრებული „ოსტენდელი მეოცნებე“, სადაც ერიკ-ემანუელ შმიტი ბრწყინვალე, დახვეწილ და მოულოდნელ სიუჟეტურ სვლებს გვთავაზობს.
- ყდა
- თავფურცელი
- ოსტენდელი მეოცნებე
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- უზადო მკვლელობა
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- გამოჯანმრთელება
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- * * *
- მაკულატურა
- * * *
- * * *
- თაიგულიანი ქალი
- სქოლიო
