ოთარ ჭილაძის ლექსების კრებული სერიიდან „100 ლექსი“. სერიაში გამოიცემა ქართული პოეზიის კლასიკოსთა კრებულები.
- ყდა
- თავფურცელი
- * * * (ვაჟკაცური დამიდია ღმერთთან ფიცი)
- * * * (ძალიან მალე იცლება ჭიქა)
- * * * (მთას შევრჩი, როგორც ღრუბელი)
- * * * (მეფეებივით ფიქრობენ მთები...)
- * * * (მდინარის პირას, პატარა ტყეში)
- მამა
- * * * (მე ახლაც თვალწინ მიდგას ბათუმი)
- კახეთი... რთველი
- ძველი ლექსების კრემაცია
- * * * (წვიმს. მოწყენილი და სველი კვამლი)
- * * * (გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა.)
- * * * (დე, ასე ქროდეს, ქროდეს და ქროდეს)
- * * * (აი, გავიდა ეს წელიწადიც)
- * * * (მიყვარხარ, როგორც გლეხს უყვარს მიწა)
- * * * (მზად ვარ გისმინო და გემსახურო.)
- * * * (მე მინდა შენს ლანდს ეს ლექსი ვუთხრა)
- პორტი
- * * * (მე ვარ ამ წუთას ყველაზე მაღლა)
- ძველი სიმღერა
- * * * (დედაა, რასაც პირველად ნახავ.)
- * * * (გათავდა! უკვე ახლოა სახლი)
- * * * (ალბათ ყველაფერს მოედო ხავსი)
- * * * (დღესაც გრძელდება, დღესაც ასეა)
- * * * (თვრამეტი მარტი, თვრამეტი მარტი...)
- * * * (ამ სახლში ისევ უკრავენ შოპენს)
- * * * (როდესაც ასე ახლოა გრემი)
- * * * (მე ჩემს საყვარელ სიზმრებად ვთვლიდი)
- * * * (მარინა! მაგრამ როგორ გაიგებ...)
- * * * (მუშებს მოჰქონდათ სილა და კირი)
- * * * (ოთახში ისევ ვიღაცა დადის)
- * * * (ქალაქის თავში, ქალაქის ბოლოს)
- * * * (სილაზე იწვა ქალი და კვალი)
- * * * (მუქი, ძალიან მუქი ჩრდილები)
- * * * (მინდორში ვდგავარ და ქორებს ვუსტვენ)
- * * * (ყველა ტკივილი იძინებს ბოლოს)
- * * * (ქუჩებში წვიმდა. მე ვიყავ მარტო.)
- * * * (მე მოვითხოვე ღვინო და ვსვამდი.)
- სექტემბერი
- თოვლი
- სარკე გარდაცვლილი მეგობრის ოთახში
- სახლი
- ზოოპარკი
- * * * (ბავშვობა ერთი ბოლოა თოკის)
- შემოდგომა ანანურთან
- მარინას თოვლი
- ბავშვი უკრავდა სტუმრების თხოვნით
- ზამთრის პირველი დღე
- ოთახი
- გამოთხოვება
- * * * (ბედნიერი ვარ. მადლობთ. ნახვამდის.)
- ცა
- * * * (... და აი, როგორც სველი ძაღლები)
- გუბე და ღობე
- * * * (რაც დასახარჯი არსებობს – ვხარჯავ)
- * * * (სიკვდილი მოვა ადრე თუ გვიან)
- მოხეტიალე კუნძული
- * * * (ეს წელიც გაქრა, უკვალოდ გაქრა)
- * * * (რომ დაინახო და გაგიხარდეს)
- თბილისი
- მთელი წელია
- სინათლის ლეკვი
- სიყვარული
- მიწაზე მძიმე
- ბიჭვინთა
- ბავშვები
- დაბადების დღე
- ბაგრატის ტაძრის ნანგრევები
- * * * (მსურს დაგიტოვო უნარი ხილვის)
- * * * (აჰა, დაძრულან ხეთა ლანდები!)
- * * * (ეს დღეც მთავრდება. დამთავრდა. მიდის...)
- * * * (... და მაინც დიდი გზაა იქამდე)
- * * * (ფერმკრთალ სარკმელში შემოდის ნელა)
- საღამო
- * * * (ვშორდებით, ყოველ წუთას ვშორდებით...)
- * * * (უკვე გამოჩნდნენ ჭაღარა მთები...)
- ჩემს ძმას
- * * * (ვით ჯოხი ბრმისა – დაძაბული და მგრძნობიარე)
- * * * (დაღლილი და ბებერი, მიდის მატარებელი...)
- „ქართლის ცხოვრება“
- * * * (მწარე იმედო და ტკბილო შხამო)
- * * * (ვიდრე ხარ... ვიდრე გათოვს და გაწვიმს)
- * * * (კვლავ იბეჭდება წყვდიადის ლუქით)
- ბავშვის დაკრძალვა
- * * * (შენა ხარ ჩემი ჯილდოც, სასჯელიც)
- ლიკანი
- * * * (მიყვარხარ, მაგრამ ამ სიტყვას დღემდე)
- * * * (წამსვლელი თვითონ დგება და მიდის)
- * * * (ეს ის ჟამია, როდესაც ხვდები)
- * * * (მერჩია, სულ არ შეგხვედროდი)
- გაბზარული ფირფიტა
- მწვერვალი სიმდაბლისა
- * * * (გამომიტანა ბუნებამ მსჯავრი)
- დავიწყებული მოტივი
- * * * (წვიმებიანი მიყვარს ზაფხული)
- * * * (იყო დრო, როცა სხვები გარბოდნენ)
- * * * (ხომ ხედავ, მერვე ათეულშიც გადავდგით ფეხი)
- * * * (ვეღარ განკურნავს ჩემს ბებრულ წუხილს)
- * * * (რაც არ ყოფილა, ის არც იქნება)
- * * * (აღსასრულისკენ სამყარო მიქრის)
- * * * (მე კარგად ვიცი, რას ველოდები)
