ერთადერთი, რაც ზუსტად შეგვიძლია ვთქვათ, ისაა, რომ სიმულაცია სიმულაციას აწარმოებს, და თუ ერთ სამყაროს შეუძლია შექმნას სიმულაცია, ეს ნიშნავს, რომ ოდესღაც თავად სიმულაციის შემქმნელიც სიმულაციად შეიქმნა. ეს უსასრულო ჯაჭვია, დომინოს ეფექტი, სადაც პირველი ქვა – ბიძგი რომელია, არავინ იცის. ერთადერთი, რისი თქმაც ზუსტად შეგვიძლია, ეს შემდეგია: „მე“ ოქსიმორონია და სიმულაციაში თუ იდენტობის „თრიფში“ ნებისმიერს შეუძლია, ნებისმიერში გარდაისახოს. „ერორები“ სიმულაციაში კოდებს შლიან, წესებს არღვევენ, ჩვენთვის – სიმულაციის რიგითი ნაწილისთვის კი ისინი უბრალოდ ფიზიკის კანონებს არ ემორჩილებიან და ასეთებს ღმერთებს ვეძახით.
- წინასიტყვაობა
- ნაწილი I
- ნაწილი II
- დასასრული
