გაგა ნახუცრიშვილის ახალი პოეტური კრებული „სადგურები“ გარდაცვლილ მეგობარ პოეტს – პაკო სვიმონიშვილს ეძღვნება. ეს მიძღვნა კი მთელი კრებულის ელეგიურ ელფერს განაპირობებს – პოეზია, რომელსაც ამ წიგნში კითხულობთ, წარსულთან, დროსთან, მეგობრებთან, ყველაფერ გარდასულთან გამოთხოვებაა, ოღონდ ისეთივე სიმსუბუქით, ბუნებრივად და გულწრფელად, როგორც გაგა ნახუცრიშვილს ახასიათებს...
- მოდის და მიდის
- ნაბიჯები
- ლურჯზე ლურჯი
- ფურცელი
- მძიმე
- სადგურები
- * * * (ბავშვივით გარბის დრო დასაკარგი)
- შეიძლება
- ნოსტალგიური ჩანახატი
- სესხი
- აგნოსტიკოსი
- აუხსნელი
- სინანულის მარში
- * * * (ნუღარ დაეძებ, რაც მოხდა უკვე)
- ფანჯრის შუქი
- * * * (წლებმა დამიტოვეს სიბრძნე)
- * * * (რაღაც გარდასულს, განვლილს და წაშლილს)
- ომის შემდეგ
- * * * (გთხოვ, დამიტოვე!..)
- * * * ( სიზმრებს იქით)
- მკვლელები
- ფეხის ხმა
- * * * (და ხდება...)
- ქართულად წერე
- თან
- ნიღაბი
- მძიმე სიზმრები
- ძალიან ადრე
- * * * (ეს მთელი ცხოვრება)
- წერტილი
- რიწა
- თოვლი დნება
- გატეხილი ღამე
- ყველაფერი
- დაკარგული სისადავე
- უცვლელობა
- უძილობა
- სხვა ეპოქა
- ნისლიდან ნისლში
- მინდა დროს იქით
- დღეებს დღეები
- * * * (შენ რაღა გითხრა)
- * * * (ლაკონურობა შემიყვარდა)
- ნივთების სიყვარული
- სასაცილო მწერლები
- * * * (კარგი, მადროვე)
- გია მირზაშვილს
- ბანალური თხოვნა
- მოუსვენარი ვერლიბრი
- ავტოპორტრეტი
- * * * (ასე ამბობდა, – ჩვენ ვართ მგზავრები)
- * * * (სათაურს ვეძებ და ვერ დავარქვი)
- * * * (ვდგავარ ნაპირზე)
- უეცრად
- ეს
- მონაკვეთი
- ნაძვები
