კახა სულუაშვილს მკითხველი აქამდე მხოლოდ მისი პროზით (ექვსჯერ გამოცემული რომანი „თბილისს ვტოვებ ალიონზე“, „მთავარი ფერი“ და სხვა ბესტსელერები) იცნობდა... „ბევრი მივლია“ მწერლის პირველი პოეტური კრებულია, რომელიც აუცილებლად დააინტერესებს მის მრავალრიცხოვან მკითხველს და ყველას, ვისაც ჭეშმარიტად ქართული ხასიათის ლექსი მოსწონს...
- * * * (მტკვარში ზურგზე ცურავს მთვარე)
- * * * (ალიონამდე რაღა დარჩა)
- * * * (დაინისლება თეძმის ხეობა)
- * * * (წუთისოფელო, მე მიპყრობს განცდა)
- * * * (არ მეშინია მე სხვისი მახის)
- * * * (გადაბრუნებულს ასწორებს ურმებს)
- * * * (თოფით დაფლეთილო შევარდენო)
- * * * (ჯერაც ვერ მივდივარ...)
- * * * (თოვს... ამ დროს მიყვარს ცასთან ვედრება)
- * * * (ხუროს, მეზვრის, მეხრის, მხედრის...)
- * * * (არც ბედი-მდევრის არ მსურს დაჭერა)
- * * * (ცივმა ნიავმა რა მოსრას)
- * * * (ჩემი ზღვა და ხმელეთის...)
- * * * (არ მიყვარს ქარი...)
- * * *(ზენა ქარი ქროდა ციდან...)
- * * * (როგორ იყო, როგორ და...)
- * * * (მეგუთნევ, ფერო ხორბლისა)
- ღვინის გზა
- * * * (ვიდექი...)
- * * * (გაჩენისათვის, მადლობა გამჩენს)
- * * * (რას ელოდები, მარანო)
- * * * (საფლავის რუხ ქვებში შერწყმულს)
- * * * (ვისაც მრავალთა დარდი აქვს)
- * * * (დროში გაშლილი...)
- * * * (ეს არჩევანი განა ჩემია...)
- * * * (ზნეს უნდა ფერება)
- * * * (ბევრი მივლია...)
- * * * (დროს ვიცვლი, აზრი არ შემიცვლია)
- * * * (რა გამაჩერებს...)
- * * * („მე არ ვწერ ლექსებს...” არც თვითონ არ მწერს)
- * * * (– სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლის გჯერა?!)
- * * * (– სოლჟენიცინის, გალიცინის, ვისთვის - ვიცინის)
- * * * (სისხლი ძველი, ცხელი გულის - ცივის)
- * * * (განზე გადგომად არ მონათლოთ მარტო დარჩენა...)
- * * * (ცხრავე თვალიდან დააბრმავა ღამემ მნათობი)
- * * * (წესი აქვს ქელანს)
- ფრანგულა
- * * * (დაიმახსოვრე... წვიმა და თოვა...)
- * * * („მე ვარ ქართველი, მაშასადამე...“)
- * * * (რას ელოდები, მარანო)
- * * * (თითო ცრემლს ლხინის ზღვა ახლდა)
- * * * (წუთებს სოფელი დაუნგრევიათ)
- * * * (კედლის ფარდაგზე ხმალი ჰკიდია)
- * * * (მკვლელის ხელიდან გიცავთ ეკლები)
- * * * (აქ ალუბლები იციან...)
- * * * (დედაქალაქში მამულის ქართლოს)
- * * * (აი, რომ არ სჩანს, თუ ხედავ)
- * * * (ფარხმალს ვჭედავ)
- * * * („დე იყოს ქართლოს“... ჩამსახეს ფრაზად)
- * * * (კერპთა ქალაქს ღამით არ ეძინება...)
- * * * (დაცვარულ თივის ზვინს მოადგა უმი მზე)
- * * * (ორსოფელშუა ხიდამდე)
- * * * (დრო დროს დროდადრო მითმობს)
- * * * (სამყაროს უკვე საათი მართავს)
- * * * (ნგრევის წადილი, მე არც მაშინ არა მქონია...)
- * * * (იყო, თუ სულაც არა იყო, არცა რა როდის...)
- * * * (თვალსა და გულს შუა გარბიან დღეები)
- * * * (მე მემთვრალება... დიახ, ასეა!)
- * * * (გაუთოვარი წელი...)
- * * * (ქარად მოვიდა აქ სული)
- * * * (ქრება, ქრება... ხელს აფარებ, არ შველის...)
- * * * (უამრავჯერ გინატრე)
- * * * (ისევ მივაღწევ ცისკრის ლოცვამდე...)
- ქრისტე აღსდგა!!!
- * * * (იმ მინდვრებს, ტყისგან, საურმე გზა ყოფს...)
- * * * (ცხადია, წასვლა, სადღაც მისვლას ნიშნავს და მგონი…)
- * * * (დავითი ჰქვია ჩემს გამარჯვებას)
- * * * (ცივი ცა... და მთა – თმაგრილი...)
- * * * (საღამოა, გვარიანად გვიანი)
- * * * (მიყვარს სარკმელი, ცის გზა ქართული...)
- * * * (ვით ცხვრის ფარა სააღდგომო ბაზარზე)
- * * * (პირველყოფილი ვნების სურნელში)
- თებერვლის სავარჯიშო
- * * * (სადღაც თენდება მზისფრად)
- * * * (როცა შენი მზე თავის დროს მოჭამს)
- * * * (შემოვლილი მაქვს, დინჯი ნაბიჯით)
- * * * (აპრილში თოვდა...)
- * * * (წამის დაჭერა, ფიქრით ვიცი მე...)
- * * * (ფერადი ოცნების უფერულ საზღვრებთან)
- * * * (თრიალეთში ულევი დგას საყდარი)
- * * * (თუმცა, აბა, მე სად მეკადრება)
- * * * (დრო ცის ნაპირიდან გადის...)
- ლექსი – იგავი
- * * * (მრუდე გზას დგანან ბეცები)
- * * * (აიწონა დღე და დაიწონა ღამემ...)
- * * * (თებერვლის დილა, წვიმა - გაცრილი)
- * * * (თავს ნუ ეძებ, სულის სიმო)
- * * * (მაძღარი იწვევს ხანძარს...)
- * * * (ცისფერი ბაფთა, მწვანე დაფასთან)
- * * * (მზემ მიწას გაზაფხული მოაწყურა)
- * * * (ჩემი მიწა რა ხანია მზეს აცდა...)
- * * * (იმტრედისფრა... გათენდება, მალე)
- * * * (წინ, სიმაღლისკენ! გაჩერება, მხოლოდ უსულოდ...)
- * * * (კალას კლდეში ორბი მეფობს)
- * * * (სამიზნედ დავბრუნდი, წაგებულ ომიდან)
- * * * (გაეცი ცეცხლი და... სინათლედ აქციე...)
- * * * (ქარავანი დგას, აქლემნი ყეფენ)
- * * * (მე ავფრინდი, გადავევლე ჩიტივით)
- * * * (ჰქენით სიკეთე, დაადუმეთ ზარი ზეიმის...)
- * * * (ეს დღე როგორ უნდა დაგწეოდა)
- კაფია - მისალოცი
- * * * (ვერ გცნობს ანბანი, ძველი, ახლებურს)
- * * * (რას არ გვანან ღრუბლები და, ვის აღარ...)
- * * * (წყალმა წამიღო და არსად გამომრიყა...)
- * * * (არ ყოფილიყო ის ჯიუტი ბაირონი და...)
- * * * (ეჰ... ლექსო, ისევ გაცილებ, ოხვრით)
- * * * (ღამდება გრძივად)
- * * * (გაცდები აწყურს)
- * * * (მოხვედრას ხვედრი ითვალისწინებს)
- * * * (მზე ქარს დასდევს...)
- * * * (გავცქერი ქედებს, დაისისფერებს)
- * * * (ოქროპირობდა, მთაწმინდის მკერდზე)
- * * * (ცაო, რა ხანია, ისე მეავდრები...)
- * * * (წეს არს...)
