ეს წიგნი გზადაგზა, ავტობუსსა თუ ელექტრომატარებელში ნაფიქრი და ნააზრევია. ეს არის სამახსოვრო ჩანაწერები ოცნებებზე, იმედებზე და მოგონებებზე: დედის ხელებზე და პირველ კოცნაზე, ახლობელ ადამიანებზე და ხანმოკლე შეხვედრებზე, დანაკარგზე და იმ ბედნიერებაზე, როცა შენი ესმით. იმაზე, რაც ყველას აღელვებს. ნათელი და ცოტათი ნაღვლიანი. ის, პირველ ყოვლისა, ცხოვრებაზეა.
- * * * (მეხსიერება)
- * * * („ჰოკეის ნამდვილი მამაკაცები თამაშობენ“)
- * * * (ამ ხიდზე გადასვლისას)
- დათვები
- * * * (სასწავლო პროცესი)
- * * * (ზრდასრული კაცი ვარ)
- * * * (ტყის პირას ვდგავარ)
- * * * (რაიონს ჩიკაგო ჰქვია)
- * * * (მიშკა ერქვა)
- * * * (ძმას გოგო შეუყვარდა)
- * * * (ოთხი სრბოლა)
- * * * (– პოლენოვს რაზმეულიდან დავითხოვ!)
- * * * (ტელეფონის ჯიხურმა წვიმისგან შემიფარა)
- * * * (– დიმა! შენ ხომ კარგი მხედველობა გაქვს?)
- * * * (როგორც ყოველთვის, ავტობუსმა მოუხვია და გაჩერებასთან ჩამოდგა)
- * * * (მოსკოვის ელექტრომატარებლის ტამბურის კარში)
- * * * (სტანდარტული ცხრასართულიანის სადარბაზო)
- * * * (არ ვიცი, როგორ დავწერო)
- ორი დღე კაფეში
- * * * (ვოვკა მდელობზე იდგა)
- * * * (– მოდი, კინოში წავიდეთ?)
- * * * („რატომ მივდივარ?“)
- * * * (მინა ცივია)
- * * * (უმეტესობა სვამს)
- * * * (ანატოლი ვასილევიჩი გადაკრულშია)
- * * * (თაფლაკვერა ჩემი მეგობარი იყო)
- * * * (სამყარო)
- * * * (ძველი ხუთსართულიანი)
- * * * (გრძელი მერხი)
- * * * (ადრე სოფელი იყო)
- * * * (გახსოვს?)
- ბაბუა. „სევდიანი შესახვევი“. 2013 წლის 9 მაისი. რუსეთი.
- „წადი, შენი!..“
- * * * (საშკა!)
- * * * (ვზივარ და კონიაკს ვწრუპავ!)
- * * * („დიმკა!“)
- * * * (ორ ხუთსართულიანს შორის ეზოა)
- * * * (ჩვენი ბოსტანი არ გვაქვს)
- * * * (ექვსასი კვადრატული)
- * * * (ბებია მღეროდა)
