წარმატებული, ძლიერი, მეგობრული და განსაკუთრებული ოჯახი – ასეთები ჩანან გვერდიდან უიტშენკები. მათ აქებენ, შენატრიან და შურითაც აკვირდებიან, მაგრამ არავინ იცის, სინამდვილეში, როგორ ცხოვრობენ ისინი, რა აწუხებთ, რას ვერ აპატიებენ ერთმანეთს და რა ძველ და ახალ საიდუმლოს მალავს ბალტიმორში, ბოუტონის ქუჩაზე მდებარე მათი ლამაზი სახლი მაღალი ფანჯრებით, ქვის საკვამურით, კარის თავზე ნახევარწრიული, გაშლილი მარაოს მსგავსი სარკმლითა და დიდებული ვერანდით, რომელზე უკეთესიც ჯუნიორ უიტშენკს არაფერი აუშენებია. ოჯახის ისტორია სწორედ სახლით იწყება. მათი ვრცელი ამბავი იმ ლურჯ კოჭის ძაფს ჰგავს, კარადაში, თეთრეულის თაროზე რომ ინახავს დიასახლისი – ეს მხოლოდ რომანი კი არა, ერთმანეთზე გადაბმული ისტორიებისა და ამბების კოჭია, ხშირად აბურდულიც, რომელიც მკითხველმა წიგნის ყოველ გადაფურცვლაზე უნდა გახსნას. „ტაილერს აქვს ჩვეულებრივ ოჯახურ ცხოვრებაში არაჩვეულებრივის აღმოჩენის გასაოცარი ნიჭი“.
- ენ ტაილერი – პულიცერის პრემიის მფლობელი
- პირველი ნაწილი. ვერ წავალ, სანამ ძაღლი არ მოკვდება
- მეორე ნაწილი. ოჰ, ეს რა ქვეყანაა
- მესამე ნაწილი. ლურჯი საღებავი
- მეოთხე ნაწილი. ლურჯი კოჭის ძაფი
