ლიტერატურათმცოდნეობითი ნაშრომი, რომელიც ქართულ პროზაში მითოლოგიის გამოყენების ტრადიციას იკვლევს. 1969 წელს დამოუკიდებელი სახით გამოქვეყნებული ნაშრომი განიხილავდა მხოლოდ კონსტანტინე გამსახურდიასა და დემნა შენგელაიას შემოქმედებას, საბოლოოდ კი შეივსო ვაჟა-ფშაველას პოემებში მითოსური პლანის შესახებ დაწერილი გამოკვლევითა და ქართული ჰიმნოგრაფიის სიმბოლოთა ახსნისადმი მიძღვნილი წერილით.
- ყდა
- თავფურცელი
- პირველთქმა
- დიონისეს თვითმკვლელობა
- „მთვარის მოტაცება“
- ეპოქის სიკვდილი
- მდგომარეობას მოკლებული კაცის ტრაგედია
- სიბნელისაგან თვალახელილი
- მითი რომანში
- „ხოგაის მინდია“ და „ტაბუ“
- „სანავარდო“
- „გურამ ბარამანდია“
- ანთეოსის ტრაგედია
- სიბრძნე სიცილისა
- ბოლოთქმა
- დამატება
- ვაჟა-ფშაველა და მითოსი
- 1. „გველის მჭამელი“
- 2. „ბახტრიონი“
- მარაგითზრახვა
- სქოლიო