ტერენტი გრანელის თხზულებათა მეორე ტომში ლექსებთან ერთად შეგიძლიათ წაიკითხოთ პოეტის დღიურები და მეგობრებისადმი მიწერილი პირადი წერილები. როგორც პოეტურ, ისე პროზაულ ნაწერებში იკვეთება ერთი და იგივე სახე - სევდიანი, ხელმოკლეობისა და ავადმყოფობისაგან გატანჯული პოეტი, რომელიც ლექსებს შეხიზვნია, ლექსებია მისი ერთადერთი იმედიც და დროებითი სიმშვიდის ნავსაყუდელიც.
- ყდა
- თავფურცელი
- ლექსები
- მთვარე ფოთლებიდან
- ყვავი ხელოვანთა სასახლის ბაღში
- * * * (ვწევარ და ვფიქრობ და კედელს ვუმზერ)
- * * * (არ მგონი, ჩემში ცეცხლი რომ დაქრეს)
- * * * (მივსდევ ქარიშხალს და უფრო ლანდებს)
- თოვლიანი სამარე
- ქალაქის ბაღი
- ირას
- ჩიტი
- მისტერია
- ვედრება
- * * * (შენ მიცქერ მტრობით)
- * * * (მე ეს ოცნება ყოველთვის მსდევდა)
- მოგონების ქსელი
- * * * (მე ისევ ცისფერ სამყაროს ვეძებ)
- * * * (ოქტომბერია და მოდის ნისლი)
- ნაჩვევ ადგილას
- მოგზაურობა თბილისისაკენ
- * * * (დღე ნელა მიდის, არ ვიღუპები)
- * * * (ნელა ქრებიან სულის ლანდები)
- პოეზია
- ოცნება
- * * * (ქარის სუფევა)
- * * * (ცა იღრუბლება, მოდის ავდარი)
- * * * (ეს ოცნება სარკესავით ელავს)
- * * * (ისევ წინ მიდის პოეტის მკერდი)
- სონეტი
- * * * (დაო, არ ვიცი რისთვის მებრძვიან)
- * * * (ვიგონებ ალერსს და დღეებს განვლილს)
- * * * (ახლაც მახსოვს ზოზია)
- * * * (ირგვლივ ეყარა ვარდის კონები)
- ადგილი
- შემოდგომა მინდვრებში
- * * * (ფიქრი დაეშვა მაღლიდან დაბლა)
- მთაწმინდა
- ძვირფას დებს
- * * * (ჰა, საღამოა, შუქი ინთება)
- * * * (მე სად გეძიო: თოვლში თუ ქარში)
- * * * (ახლა საღამო ხომ ცისფერია)
- გული თბილისისათვის
- სევდა
- მთაწმინდიდან
- სიჩუმე და სიბნელე
- * * * (მარტო ვარ, არ მეძახიან)
- მოგონება შორეულზე
- მეგობარს
- * * * (მიჰქონდა ბედი სევდიან წამებს)
- დილა მთაზე
- * * * (შემეძლო მეტის მოცემა)
- * * * (დღეს გუშინდელი ფიქრი დავშალე)
- ცხოვრება
- * * * (მსურს მივიძინო ახლა ცოტა ხნით)
- * * * (ნელა მივდივარ, გული მკვდარია)
- * * * (მივყვები მარტო ამნაირ იღბალს)
- საიდუმლო მისალმება ჭლექიან სამრეკლოს
- * * * (ასე თეთრია ეს ჩემი ფიქრი)
- * * * (ეს ქარი ვიღაც დაღუპულს ეძებს)
- * * * (დღე მდუმარეა, მე შენ მოგელი)
- * * * (ელავს ზეცა და ღრუბლები შავი)
- * * * (დგას ძველებურად)
- * * * (ისევ დაბნელდა, მიდის დღე სწორედ)
- * * * (ისევ მიწა და მდუმარე სივრცე)
- * * * (ვგრძნობდი ანთებას)
- * * * (არავინ არის, გული დაობლდა)
- * * * (ჩემს წინ აუზის მღვრიე წყალია)
- * * * (ალბათ მოვა დრო - შენც აინთები)
- მატარებლიდან (შენ ერთხელ გრიგალს)
- ჩემს დებს
- ღამე გლეხთა სახლში
- სონეტი
- * * * (აჰა, მგოსნებო!)
- * * * (ქრიან ფიქრები, თეთრი და შავი)
- გარინდება
- * * * (ქარი ფოთლებთან ისევ თამაშობს)
- * * * (ისევ თეთრია სივრცე)
- ცისფერი სიშორე
- * * * (ისევ ელვარებს დარდები გულში)
- ძვირფას ქალს
- ფიქრები ნაძალადევში
- * * * (ისევ ბაღში ვარ, მზიანი დღეა)
- * * * (ეს შავი ფიქრი დაღუპვას უდრის)
- * * * (მოვიდა ღამე - ასე აშკარა)
- * * * (ახლა შორიდან ვიგონებ ქუჩებს)
- * * * (შენ ისევ დაღლილ თვალებს ისველებ)
- * * * (ახლა სადღაც შორს ქრიან ქარები)
- ხმები ოთახიდან
- აკაკის
- * * * (ისევ ღამეა, ისევ ლანდია)
- * * * (მწყურია ღამე და მოსვენება)
- * * * (დღეს იმედები ისევ ქრებიან)
- ზამთრის ბარელიეფი
- * * *(ახლა ასეა, რა იყო წინათ)
- * * * (დღეები ქროდნენ)
- * * * (დგას აკაცია, ახლოა ნუშიც)
- ქარები
- * * * (დუმილია და მარხავენ ცხედარს)
- SILENTIUM. სიჩუმის ყვავილები
- * * * (ახლა მძიმეა ეს ბედისწერა)
- * * * (ახლა არ ვდარდობ, გათავდა, მორჩა)
- * * * (ისევ ლექსია ჩემთვის ნუგეში)
- * * * (ნოემბერია და ოდნავ ცივა)
- თეთრი ფიქრებიდან
- ცხოვრება
- ვარსკვლავი, რომელსაც მე ვუმზერ
- * * * (გარშემო დგება მზიანი სივრცე)
- მატარებლიდან
- * * * (თეთრი დღეები ჩემს წინ ქრებიან)
- * * * (ძველი ფიქრები ისევ დგებიან)
- * * * (დე, იყოს ქარი, არ შევწუხდები)
- * * * (ქარმა ხომ ბევრი ფიქრი დატოვა)
- * * * (ჩემი იღბალი გრიგალს დაჰქონდა)
- ირას
- სოფლის სიჩუმე
- * * * (დღე მზიანია, ეს ქარი ჩადგა)
- * * * (ცა - ლაჟვარდი, დედამიწა - კუბო)
- * * * (გათავდა, მორჩა, მიწაზე ვრჩები)
- ზამთრის არია
- * * * (შენ ხედავდი მაღლობს)
- შემოდგომის მოლოდინში
- მონოლოგი უდაბნოს ყვავილებზე
- * * * (დილიდან იბრძვის მძიმე ქარები)
- * * * (რა ვქნა, გრიგალში გული ვიტკინე)
- * * * (ღამე ასეთი, მაღალი სივრცე)
- * * * (ახლა ეს ფიქრი შენსკენ არ მოდის)
- * * * (შენ იმედები ალბათ გაგიარს)
- ბლაგოსლოვაკის სასაფლაო
- * * * (დღე ნელა მიდის)
- * * * (ეს ყველაფერი ჩემზე ითქვა)
- * * * (ღამე და ქარი)
- მთვარე დღის სამ საათზე
- კვირის ნისლები
- * * * (დღეს ნოემბრის შაბათია ჩუმი)
- * * * (ამნაირ ბედზე ვნაღვლობ)
- * * * (მე ქუჩაში ვარ, ისევ ღამეა)
- * * * (შენ ტირილს ისმენ)
- * * * (არ მინდა საგნის დასახელება)
- * * * (ისევ შორეულ საგანს ვითვისებ)
- * * * (საღამოა, მოიღრუბლა ზეცა)
- * * *(უმანკო ცრემლი დამეცა გულზე)
- ლექსი თოვლზე
- * * * (ჩემს თვალწინ ქარმა გადაიარა)
- * * * (მე ვატყობ, ქარი უფრო გამეფდა)
- ყაზარმაში
- ნავთლუღი
- * * * (შორს მიდიოდა ღრუბელი ლეგა)
- დღე უზრუნველი
- გაზაფხული
- საბურთალოზე
- ღამის სტრიქონები
- ბავშვების ხმაური ავადმყოფობის დროს
- სულის ცეცხლი
- * * * (ახლა მარტო ვარ და მე ვსაუბრობ)
- * * * (ნელა მივდივარ და წინ ბაღია)
- * * * (ქარში ერია)
- სიშორის ცეცხლი
- ცისფერი
- * * * (და იყო მეტი გამოცოცხლება)
- სასახლის ბაღი
- შენ
- მე
- ძვირფას მეგობარს
- * * * (ქარიშხალს უნდა გული დასეროს)
- * * * (ასე მძიმეა შიში სიკვდილის)
- მგლოვიარე სერაფიმები
- * * * (არ შემიძლია და მე ავად ვარ)
- * * * (ალბად წვიმას ქარიშხალი დაძლევს)
- * * * (გუშინ ცხელოდა, დღეს სიცივეა)
- ნისლიანი ბაღი
- * * * (იყო საღამო და მომაგონდა)
- * * * (ნელა მივდივარ ბაღში)
- * * * (ელვარებს მზეზე ნატეხი სარკე)
- * * * (რა ვქნა, არა მყავს დედა)
- მე და ის
- * * * (დღე გაივლის ნელა)
- * * * (არ მახსოვს, მაშინ ვის დავუძახე)
- „MEMENTO MORI“
- ნავთლუღი (ნელა ღამდება)
- * * * (დღეა ასეთი დიდი)
- * * * (ეს მოგონება იმ დღიდან ელავს)
- * * * (ვზივარ და ახლა წიგნია ირგვლივ)
- ხსოვნის სიმაღლე
- * * * (ეს არე ისევ შავი არეა)
- * * * (ამ ხალხის ქება არ მიხარია)
- * * * (ქვის ქანდაკებას ვუმზერ)
- მკრთალი სილუეტი
- * * * (წვეთავდა წვიმა)
- ზეცა
- * * * (ჩანს სამიოდე ჯირკი)
- * * * (თეთრი წამები ისევ მიჰქრიან)
- ფიქრები სიშორეზე
- სადღაც შორს
- ფერისცვალება
- * * * (ისევ ვიგონებ შორეულ წამებს)
- * * * (ქარი ეწვია ყვავილს)
- სონეტი დედინაცვალს
- * * * (გათენდა, ვაღებ დაკეტილ კარებს)
- ქალი, რომელიც ცხოვრობს ეკლესიის ეზოში
- * * * (შეიძლება, მე ადამის ძე ვარ)
- ალლიდი ოტტო
- * * * (რა ვქნა, დავდივარ, ასე დამწვარი)
- უიმედო სივრცეები
- გემი
- ლოდინი ბედის
- * * * (ხე შორეული ისევ იქ იცდის)
- * * * (ისევ დავდივარ ზუგდიდის ბაღში)
- * * * (სადღაც სდუმს მთები, სადღაც ნისლია)
- * * * (მიწას ვშორდები, ზეცა მიტაცებს)
- პუშკინის ბაღი
- * * * (რა ვქნა, ცხოვრებას ვერ ვუღალატე)
- * * * (იქით ველია)
- თბილისს
- ვაკედან
- * * * (ახლა ერთია გლოვა თუ ზარი)
- საქართველო
- * * * (როგორც ყვავილი)
- * * * (მთა ცისფერია)
- * * * (ისევ სიკვდილის შიში)
- ბაქო
- * * * (არიან ირგვლივ)
- * * * (ისევ ციხეა და გული კვდება)
- * * * (ფანჯრიდან ვხედავ შორეთს ცარიელს)
- * * * (ხომ სიბნელეა სინათლის იქით)
- * * * (ჩემი ოცნება გაქრა)
- * * * (აგერ მიწაზე ცხრილია)
- * * * (ვარდი ან ია)
- * * * (მწუხარების ზღვა ირგვლივ)
- საავადმყოფო
- * * * (გული გამითბეს მზიან დარებმა
- დედმამის და ნათესავების მოსაგონარი
- გათავისუფლების წინა ღამეს
- მზის დაბნელება
- * * * (ისევ თბილისი მომაგონდება)
- * * * (მორჩა არავის ველი)
- ჩრდილი ჩინარის და აკაციის
- საქართველო
- * * * (სიკვდილს განვიცდი)
- დაბრუნება სამუშაოდან
- * * * (გუშინ ამ ხესთან ვიტკინე თითი)
- * * * (წუხელ გული ნაღვლობდა)
- ნარდი
- * * * (კვლავ სიჩუმეა, დგება საღამო)
- გამგზავრება
- * * * (მძიმეა წამი)
- * * * (მთაზე დავდივარ და ვგრძნობ ანთებას)
- * * * (მიწა რუხია)
- * * * (ასეა, ეს დღე მე ისევ მღალავს)
- * * * (დღეს ავტირდები მე როგორც ბავშვი)
- * * * (ღმერთო! მძიმეა მუდამ)
- * * * (არ ვესალმები ამგვარ დროებას)
- ქარიშხალი
- ტრიოლეტი
- * * * (იქით ხე არის, აქეთ კედელი)
- * * * (დადგა მაისი)
- საქართველო
- * * * (იმედი არ ჩანს)
- * * * (ფიქრმა თავის წრე შემოხაზა)
- * * * (ელვარებს ისევ)
- * * * (კელაპტარივით დგახარ)
- დაბრუნება ნავთლუღიდან
- ჩამქრალი ბაღი
- * * * (ირგვლივ ღამეა ბნელი)
- * * * (მე ისევ ციდან ველი ტაროსებს)
- არღანი
- * * * (დღეს თბილისისკენ მივალ მე ისევ)
- * * * (ახლო ეზოდან არღნის ხმა ისმის)
- * * * (მოწყენილია ეხლა თბილისი)
- * * * (თმაგაშლილ ქალის მე დამდევს ლანდი)
- * * * (მე გული არ მინახია)
- * * * (სადღაც სამარეს ავსებენ მიწით)
- * * * (რა სიმშვიდეა, განვლო ქარებმა)
- * * * (დგანან ფიქრების რიგი)
- სასაფლაოსკენ
- გლეხთა სასახლე
- ახლა ღამეა
- * * * (თუ პოეზია მოიკრეფს ძალას)
- * * * (ისევ ფანჯარასთან ვდგევარ)
- ყაზარმა
- * * * (არ მახსოვს კარგად)
- * * * (ღამეს ათევდა)
- * * * (დროა ძილისთვის)
- * * * (დღეს ასე ცხელა)
- * * * (ცისკენ ფრთას გავშლი)
- მამის მოგონება
- ლოდი
- შარა
- * * * (დიდო უფალო!)
- ღმერთი
- საქართველო
- * * * (ნახევარია ორის)
- * * * (თბილისის ნახვა კიდევ მსურს ერთხელ)
- * * * (ელვარებს მზე შორს)
- უბინაობა
- ღამე
- * * * (თითქოს ცოცხალი არ ვარ სრულიად)
- * * * (შვიდია სრული)
- * * * (ვარ ეხლაც კენტად)
- * * * (შორს ჩნდება ბოლო)
- * * * (იდგა ხე ქუჩის)
- * * * (გემის აფრიდან)
- * * * (გარეთ არიან)
- თბილისი მთიდან
- შემოდგომა
- * * * (გესაუბრები)
- * * * (აჰა, გათენდა, ოდნავ ნისლია)
- * * * (ის ნაღვლიანი შეხედავს ზეცას)
- * * * (აქეთ ჩემს გვერდით არავინ არ წევს)
- * * * (დავივლი ქუჩენს)
- * * * (თეთრი ქვა გდია)
- ციხე
- მზიანი დღე
- * * * (ვესაუბრები)
- * * * (ეს მხოლოდ მე ვარ)
- * * * (ისევ საშინელ იღბალს მივყვები)
- * * * (ეს დღე სიცოცხლის დასასრულია)
- * * * (მოგწყურდა ყოფნა)
- * * * (მოვშორდი ყველას)
- * * * (ვგრძნობ ქვეყანას)
- * * * (მე გამოვცალე ისევ ის თასი)
- * * * (ღამეა ჩუმი, ღამეა მშვიდი)
- * * * (მე შენ მამტყუნებ, - რაში)
- * * * (ნელა მიდიან)
- მტკვარის შრიალი განთიადზე
- * * * (ფიქრი - ცეცხლია)
- ავლაბარი
- * * * (წავალ საყდარში)
- სიცოცხლე
- * * * (გულში დარდების შავი ჩრდილია)
- * * * (ღამდება, გული რა იქნა აწი)
- დილა სასაფლაოზე
- ლიტერატურული წერილები
- „დაისები“
- ჩვენი მიზანი
- ახალ სამყაროში
- გალაკტიონ ტაბიძის საღამოს გამო
- დღიურები
- პირადი წერილები
- ჩემო ძვირფასო დაო ზოზია!
- ძვირფასო მეგობარო აკაკი!
- ძვირფასო მეგობარო აკაკი!
- სქოლიო