„...კურთხეულ იყოს ადამიანის მაძიებელი გონება, მისი მარად დაუოკებელი ჟინი შეუცნობელში შეღწევისა. ვინ იცის, სად გადის, ჩვეულებრივი გონებისთვის მოუხელთებელ რომელ მერიდიანზე ადამიანის მოდგმის შესაძლებლობათა ზღვარი...“ – წერს ერთ ფრაგმენტში ზურაბ ცხონდია.
- ყდა
- თავფურცელი
- დუმილსა და დუმილს შუა (როსტომ ჩხეიძე)
- ჩემს ბავშვობაში
- აქ ჩემი ძვლებიც მამულზე ფიქრობენ
- ცათა შინა, სადაც ახლა შენა ხარ
- ანათებინე მზეს შენში
- საკუთარ სულის მხედართმთავარი
- მიაშურე საკუთარ ტაძარს
- მართლაც რომ ლექსის ჯვალო მოსავდა
- სანაცვლოდ გაუსაძლისი ტანჯვისა
- აფხაზეთო, თეთრო სანატორია
- ქრისტე პირად მტრად მიაჩნდა
- „მთელის წევრად ყოფნა უჭირს“
- და უნაზესი, ვით მოგონება
- ბაბუაწვერად ქცეული წყენა
- დაგვიანებული სინანული
- „ბამბაზიის სამოთხე“
- მოდი და ნუ ერწმუნები
- ჭეშმარიტი სიყვარულის საიდუმლო
- მთავარია, რის ჩადენას მოასწრებ
- ქედუდრეკელი მამულიშვილი
- ენის წიაღში
- ტყე შეუნახე შვილებსა
- ცოდვა-მადლის განჩინება
- მინდიას საოცარი მეტამორფოზა
- ეპითეტს რას ვერჩით
- „უჟამო ნათლის“ მჭვრეტელი
- მოსმენა უნდა მეტყველ დუმილსაც
- სიკვდილის ანატომია
- რას გახდები, ასეთია ცხოვრება
- თუ ყოველივე არის ამაო
- მწვერვალთან მოგებული ომი
- ფარულმა ზრახვამ გასცა
- ინტიმურობის ანდამატი
- როცა ასეთი სიყვარულია
- უნდა შინაგანად იგრძნო
- ძლიერ არს, ვითარცა სიკვდილი...
- ო, მოგონებავ, უტკბესო ყოვლის
- ახლა თანასწორები ვართ
- გადარჩენილი სიტყვა
- შენ, დაბადებით ხარ უფლისწული
- სიცილიც არის და სიცილიც
- არ მიგატოვოს ძიების ჟინმა
- მაიაკოვსკის იუმორის ძალა
- გახსოვდეს, რომ ხარ ადამიანი
- საკუთარმა „მეორემ“ აცდუნა
- იდუმალი და ამოუხსნელი
- ორგზის დედობის ხიბლი
- ახალი ბაბილონის გოდოლი?
- რიგიც ამას ერქმევა
- შუქ-ჩრდილების წუთისოფელი
- იქნებ არ ემეტებოდათ
- ცახესის ოინები
- მასხარას სიბრძნე
- როცა წარსული ასე ახლოა
- საუკუნოვანი სევდა – ცამდე ატანილი
- დიონისოს ფენომენი
- მუზის თეთრი ცხელება
- თავაწყვეტილი რბოლის კვალდაკვალ
- ლეგენდა პერიფერიაში
- ვნება, მოვარდნილი ნიაღვარივით
- უზენაესი სირთულე
- უწრფელესი პოეზიის ექო