ეკა ბაქრაძის პოეზია ინტელექტუალების პოეზიაა, მისი ლექსების ლირიკული გმირი მოაზროვნე, ჩაფიქრებული, ზოგჯერ სევდიანი, დრამატული მსოფლშეგრძნების მატარებელი ჩვენი თანამედროვეა. მკითხველს უყვარს ეკა ბაქრაძის პოეტური შემოქმედება. მისი ლექსების სილამაზე, განწყობილების სიცხადე, მეტაფორული აზროვნება და ფრაზის მუსიკალური ჟღერადობა ხელს უწყობს მკითხველში ესთეტიური გემოვნების ჩამოყალიბებას.
- ყდა
- თავფურცელი
- ეკა ბაქრაძის შესახებ
- * * * (იქ, მწვერვალებზე)
- * * * (მე მათუსალას ასაკს გადავცდი...)
- * * * (ჩავიბილიკე კლდის ნაპრალები)
- ახალი კაბა
- ჩემი ორეული ანუ ავატარი
- * * * (სათქმელისაგან დაცლილი ღამე)
- აისბერგი
- ფადიშაჰ
- ყაყაჩოების სევდა
- * * * (ვის ელოდები, რას ელოდები)
- ბიჭი ჩიკორა
- * * * (არსებობს შიში: პანიკური, უსაგნო შიში)
- * * * (როგორც ყოველთვის, ცას მოეფინა)
- ტყუილი
- ავე მარია
- * * * (რამდენი კედლის სიდიადე ლეგენდად დადის)
- * * * (ჩვენ გადავლახეთ უკუნეთის მღვრიე მორევი)
- დავეხეტები კარდაკარ დანაშაულის კვალდაკვალ...
- * * * (მე ვერ დავარღვევ დუმილის აღთქმას...)
- ღმერთო!
- * * * (ბედისწერაა, აბა, რა არის?)
- ღალატი
- * * * (ეჰა, ქართველნო, ესე არს გმირი!)
- როცა აღარავის დასჭირდები
- შენ!..
- „შენც შემოდგომის შებინდებამ დაგადგა აკმე...“
- * * * (მაჩუქეთ მარტი)
- თენგიზ არჩვაძეს
- * * * (ეძებ ოაზისს უდაბნოს ხვატში)
- ამეთვისტო
- * * * (ეს გაზაფხული კი არ მოვიდა)
- განწყობილება
- სიმღერა თბილისზე
- მცირე აღსარება
- ქარი
- * * * (ქარი ძაღლივით ჩამიდგა კვალში)
- * * * (ეგ ღიმილი რომ მე არ მეკუთვნის)
- * * * (ბოლოს გაგენდე)
- * * * (ჩემი სიყვარული)
- მე და შენ
- * * * (სიბრძნის კბილივით ამოუვიდა)
- * * * (ღვინობისთვე შემოახსნის სარქველს)
- * * * (გადამიშალე საოცრებათა ყდაში ჩასმული ბოლო ფურცელი)
- * * * (ამორძალივით თარეშობს ფიქრი)
- ტრაგედია უგმიროდ
- * * * (გაბრუებული სიზმრით და ღამით)
- * * * (ვუსმენ სიჩუმეს – გულხელდაკრეფილს)
- * * * (შენ მაპატიე, როგორ მიყვარდა...)
- * * * (ვწერდი აშკარად, ვწერდი ფარულად)
- აფხაზეთში დაღუპული ბიჭების ხსოვნას
- * * * (კარს სამოთხისას ჟანგიანი ურდული ადევს...)
- * * * (ყველაფერი ვთქვი იმის გარდა, რაც უნდა მეთქვა)
- * * * (უნდა ავიკრა გუდა-ნაბადი)
- * * * (იღვიძებს დილა... ისევ ბინდია)
- დაბრუნება საკუთარ თავთან
- შვილს გიორგის
- * * * (გავყიდი ლერწმის ბწკალისფერ კაბას)
- * * * (გუშინ ქალაქში რომ ბიჭი დადიოდა)
- პასუხი შეკითხვაზე: „დედიკო, ჩიტი რამდენი წლისაა?“
- * * * (ასი ათასი მოწამის სისხლი)
- მზია ხეთაგურს
- ხსოვნა
- ღია სარკმელი
- * * * (იდგა აპრილი...)
- * * * (დღეს ვერანდაზე მზე დაწვეს თითქოს)
- ისევ ის ძალა!
- ციხე შიგნიდან რომ არ ტყდებოდეს!
- არმაგედონი
- პოზიცია
- * * * (იმავდროულად იყურები სხვადასხვა მხარეს)
- მონადირის აღსარება
- ნახევრად ირონიული
- * * * (ისევ მოიქუფრა ცა, ისევ გაწვიმდა)
- თეთრი ქარი
- * * * (დაიღუპები თუ მარჯვნივ წახვალ)
- ბავშვობის წლებში დაწერილი ლექსები
- * * * (ლექსი სულის სარკმელია)
- პოეზია
- ბეღურების ორკესტრი
- * * * (ერთი სული მაქვს შეგეკითხოთ)
- დიალოგი ბებოსთან
- ქალი – კამეა
- * * * (ირიჟრაჟა და სიზმრებმა კარი ჩამოხსნეს)
- ჩემი მეზღაპრე
- გამოძახილი
- * * * (არ მიჯერებენ)
- მე ვსწავლობ ლიტერატურის თეორიას
- კაცს, რომელსაც ცრემლები შვენის
- * * * (იყო და არა იყო რა...)
- * * * (დამიგვიანდა... ის გოგო კი, ვინ იცის იქნებ)
- ჩანახატი
- * * * (თითქოს სათქმელიც თავისას ითხოვს...)
- * * * (ადამიანებს სჭირდებათ ზრუნვა)
- * * * (მოიდუხჭირებს მარტი თავისას)
- შეჯამება
- * * * (შენგან კარგი მსახიობი დადგებოდაო)
- * * * (სინოპტიკოსები გვარწმუნებენ)
- პასუხი შეკითხვაზე „ბაბუ, მართლა შენ წერ ლექსებს?“
- * * * (საკუთარ თავს კითხვა დავუსვი და გამეცინა)
- * * * (მე წავალ და ლექსს დაგიტოვებთ)
- ნაწყვეტები პოემიდან „ჩემი დაბადების დღე“
