„მუქთა თუთა“ ავტორის პირველი კრებულია. ვიკა მჟავანაძის პოეზია რამდენიმე წელია იბეჭდება სხვდასხვა ლიტერატურულ ჟურნალ-გაზეთში. მის შემოქმედებას მთავარ ფონად სიყვარულის თემა გასდევს, თუმცა შიგადაშიგ ვხვდებით რელიგიურ ლექსებსაც. ავტორი ლექსის კონვენციურ ფორმას ანიჭებს უპირატესობას, თუმცა გვხვდება ვერლიბრი და სხვა მიმდინარეობებიც. მას იშვიათი და ხანგრძლივი პაუზა ახასიათებს, რომლის შემდგომაც გაცილებით უფრო აქტიური პერიოდი იწყება, რაც ლექსებზეც ნათლად აისახება, თემა უფრო მრავალფეროვანი და მდიდარი ხდება, ვიდრე მანამდე.
- ყდა
- თავფურცელი
- მუქთა თუთა
- ლანდების მესა
- მზე და შენი მუსიკა
- შემოთენება
- საკურა
- წვიმა
- ჰაშიში
- მოქცეული წარმართის ბალადა
- პაემანი ვერაზე
- * * * (ჩიბუხი ბოლავს)
- სიტყვა პირველი
- * * * (დაეხეტება ქალაქში ქარი...)
- * * * (მადათოვზე ჩამოთოვა...)
- დაზამთრდა ისევ...
- გზა
- ოთხი ჰაიკუ განწყობისთვის
- ჯვარი ვაზისა
- სიმარტოვე
- მდუმარება
- იავნანა
- მთვარე და მეუდაბნოე
- ია
- ჰეტერა
- იმერეთო
- დილის რომანსი
- ბზეწვია
- შინაბერა
- ხალხური
- გაზაფხული
- ფერისცვალება
- ისევ ნათლავენ...
- * * * (ცრემლს ვიღებ, როგორც წამალს)
- აშუღური ბალადა
- არქაული კოლხა
- ვნებიანი რაფსოდია
- იასამნების თეთრი ბალადა
- გვდიონ ქარებმა
- გამოცანა უფლისწულს
- შენში გამიშვი
- დედა
- ბავშვური შაირი
- მგზავრი
- * * * (თუ ვინმეს სიტყვა უშნო, კოჭლია)
- პრელუდია ვაზისათვის
- გზა შენკენ მოდის!
- * * * (ღამემ მორცხვად დაარხია)
- სულში მუსიკას ვეღარ მოვიშლი
- ჯობია, გვიან...
- ტრიოლეტი
- * * * (ბედი კამათლებს მიგორებს)
- ჩაახორხოტე!..
- იასამნის თვალოო
- ჰარიფთა ხალიფის რობაი
- დავით, ოსანა!..
- * * * (ნისლია, ნისლია...)
- წყაროსთავზე
- როდის-როდის
- სამადლობელი
- მზაკვარი ქვრივი ანუ ნახევარ-მთვარის ირონია
- * * * (ვინ ვარ? – ერთი ვიწრო ბეწვის ხიდი)
- * * * (წვრილ-მარგალიტი – ჭიოტა)
- ჩემი საუნჯე
- * * * (თეთრი თოვლი ითრიმლება ჩემს ასკილზე)
- მზეში წამყევი...
- * * * (გაქებ ფარნავაზს, ვითარცა გავაზს)
- მინიმები სიყვარულზე
- რამ გადამრია!..
- ჩვენ სიცოცხლეში გაგვიდგამს ბინა!
- * * * (ჩიტბატონა, პრიმადონა)
- * * * (მომიალერსა ბალახმა ყურზე)
- * * * (ეცეკვება ბუხარს ალი)
- სატრფიალო
- თბილისის სამშვენისები
- სატუჩე
- გადი გადაღმა!
- შენდობა
- სავსემთვარეობა
- შარამ შხარა აიშარა
- ეფემერა
- * * * (როგორ ჩამოჰგავს ჩამავალი მზე შიშველ დანაეს!)
- * * * (ქარში ლივლივებენ რბილი თავთავები)
- * * * (ვხვდებით მე და შენ)
- ბანძის სიონი
- * * * (სულში დაწდი)
- * * * (მზემ თვალზე რული ძლივს მიიკარა)
- * * * (შემოვიფხიზლე!)
- ჭიუხებს წაველ...
- * * * (ასკინკილით გააცილეს ბეღურებმა)
- * * * (მთვარევ, გედივით რად ამოცურდი!)
- ქართულს დღეს სჯიან!
- კაფე
- მწყემსის აღსარება
- ჩემი სარკმლიდან
- * * * (თვალგიშრიანი)
- იყო, არა იყო რა...
- მიქელგაბრიელი – სისხლის ყივილი
- საატმეთ-საალუბლეთი
- ხმაც არ გამეცი
- ქართველი
- თვითშემოქმედება
- ქეშეშ-დარდიმანდ ანუ გაქრები მადათოვზე!
- გული მიცემს
- მზეს
- დედაქალაქი
- ვერ დამაჩოქებ!
- მძაგს ტაისია!
- * * * (ნუ მემართლები)
- მიქელანჯელო
- ძველი თბილისის შთამომავალი
- * * * (სადაც ტიხარი გადაიხარა)
- ნიკოფსია
- * * * (რატომ განგიცდი ასე, არაგვო)
- მოსათუთება სულთან
- რაბუნი!
- ვაჟა-ფშაველას 150 წლის იუბილეს აღსანიშნავად
- გამოცხადება
- ჲეშუამ მე მშუა ანუ ლოცვა სამშვინველისა
- სინანულის მეტანია
- ჩუქურთმა
- * * * (ვგრძნობდი, რომ სადღაც კვდებოდა ვიღაც)
- * * * (ჯვარს აცუ ეგე!)
- ანი და ჰაე
- * * * (დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე)
