რობერტ ბერნსი შოტლანდიის ეროვნული სიამაყე და მსოფლიოს ერთ-ერთი უდიდესი პოეტია. მის ლირიკაში გამოხატული აზრები დღეს ისეთივე თანამედროვე და მოწინავეა, როგორც ორას ორმოცდაათი წლის წინათ. წერს იმაზე, რაც იცის და უყვარს: ხან ძველი ლეგენდისა თუ უბრალოდ, ყოფითი ამბის მთხრობელია, ხან ცხოველებთან თუ მცენარეებთან მოსაუბრე ბუნების მესაიდუმლე, ხან მზრუნველი მამა, ხან მგზნებარე მიჯნური და გამნდობი მეგობარი.
- პოეტის სალამი თავის უკანონო შვილს, ელიზაბეთს
- გამოთხოვება ელიზასთან
- ბოროტი ბედი
- მოხუცი ფერმერი ახალი წლის დილის დადგომას ულოცავს თავის ბებერ ფაშატს, მეგის
- ჩემი მენახშირე
- კირკუდბრაიტში წარმოთქმული სადღეგრძელო – ექსპრომტი
- ეპიგრამა დ-რ ბაბინგტონს, დამფრიზის საეპისკოპოსო ეკლესიის მღვდელს
- ლორდი გრეგორი
- ო, რომ მეხილე ცივ ქარში მდგარი
- ჩემი ლამაზი მერი
- მხიარული ქვრივი
- კიდევ ფაფა, აბა მალე!
- ვინ მიკაკუნებს, ნეტა, კარებზე?
- ვიცი, მისი სილამაზე სატყუარა ხაფანგია
- მე ამქვეყნად ცოტა მყოფნის
- სად მიდიხარ კარგო გოგო
- ფეხშიშველი მელი
- ეპიტაფია მიჩი ებენზერს, სკოლის მასწავლებელს
- ჯონსონს
- შორს ვხედავ ქედაწვდილ უდაბურ მთა-გორებს
- ქლორისის ავადმყოფობაზე
- ეპიტაფია „პატარა ჯონის“
- ეპიტაფია ჯონ ბუშბის, ესკვაირს
- რობერტ ფერგიუსონს
- აბა, დიასახლისო, დაითვალე კათხები
- წამოხვალ ჩემთან ინდოეთს, მერი?
- მძულს მკვლელობა ზღვაზე, ველზე
- იყო მთებში ერთი გოგო
- სავსე ტოლჩა და ერთგული მეგობარი
- გასულ მარტს მთხოვნელი მომადგა ერთი
- ანათებდა მთვარე სავსე
- ერთი ბოლო კოცნა
- ძველი ძმობის სადღეგრძელო
- შემომიშვი შენთან, შინა!
- ქალის პასუხი
- ეპისტოლე ჯეიმზ სმითს
- ელეგია ჩემი ცხვრის, მეილის სიკვდილზე, რომელიც თოკმა გაგუდა
- ჩემი სიყვარული
- მხატვარს
- მლიქვნელს
- ჰერი, ჭირიმე, ჰაიდა!
- ეპიტაფია ჯეიმზ სმითს
- იარება ჭვავის ყანით
- ბოლოთქმა
- სქოლიო