პოეტი ნოდარ კვიციანი დაიბადა მესტიის რაიონის სოფელ ბეჩოში 1942 წლის 19 ივნისს. გარდაიცვალა 1987 წლის 11 ივლისს, 45 წლის ასაკში. წიგნში შესულია პოეტის ლექსები, იუმორისტული ნოველები და მეგობრების და თანამედროვეების მოგონებები.
- ყდა
- თავფურცელი
- ლექსები
- ნაღდი პოეტი და მომღერალი...
- მე რა გამაჩნდა
- წარწერა საფლავის ქვაზე
- ვინ იცის, მართლა
- * * * (ჩემი სიტყვებით - მკრთალით)
- ტრიალებდა კევრი
- * * * (ახლა ისეთი ღამეებია)
- * * * (მე წუხელ ისე კარგად ვიყავი)
- * * * (ეს ბოლო ღამის წინაღამეა)
- * * * (გაგვიფრინდა ბავშვობის)
- * * * (დღეო, წასულო)
- მე ამ ქალაქში შემთხვევით მოვხვდი
- ვაჰ, თუ...
- იმედი - ჩემი გადია
- დავიტანჯე, მკაცრია ბედის განაჩენი
- * * * (ეს გაზაფხული)
- სევდიანი მონოლოგი შვილთან
- ე – კას
- * * * (ცა ჰგავს შვლის ნუკრის)
- თეას
- მანუჩარს
- რ – ს
- * * * (გული თითქოს გაიყინა)
- * * * (ბოროტი ბოროტს მიწოდებს)
- * * * (ისევ მარტო ვარ, ოთახში ბნელა)
- გაზაფხულია
- სალაპარაკოდ არა ღირს
- ემიგრანტს
- * * * (ტირის სვანეთი)
- გზა
- მათ რა იციან
- ბედის ირონია
- ვფათურობ, ვჩქარობ
- ღამე
- დედაქალაქში მცხოვრებ სვან ახალგაზრდებს
- * * * (წლები გავიდა...)
- სევდა
- * * * (ვტიროდი)
- თაობავ, ჩემო!
- * * * (ყანწის შიშით გაიპარა ღამე)
- * * * (რითმის ძებნაში შემომათენდა)
- * * * (გულს ტკივილი როდის აკლდა)
- მეგობარ პოეტს
- * * * (მე შენ მიყვარხარ და შენზე ფიქრით)
- შევრიგდებით
- * * * (ვით სანამყენე კვირტები)
- * * * (ჩემი სოფლის ორღობეებში)
- * * * (გრძნობებს ვარდისფერად ათოვს)
- უშენოდ, ჩემო ბუხარო
- ნეტა რად მე არ მეტყვიან
- რ – ს
- შემეცოდება მაშინ წარსული
- ღმერთო, ჭლექი არ შეჰყარო
- ალვის ხეო
- ხუმრობით თქმული
- აბასთუმანი
- სისხლით წერდა
- არეულად თქმული
- * * * (არ ვენდობი სცენის ბრდღვიალს)
- ბოლო ყივილი
- დღეებო ჩემო
- ისევ მოვა
- რად მეკითხებით, ვინა ვარ...
- ოღონდ ოცნებად დამირჩი
- სარკიდან თქმული
- * * * (წუხელ მესიზმრა პაპაჩემი)
- მეზურის მთაში
- მამას
- მამას
- მამას
- დედას
- მამისეული სახლი
- * * * (ეს მერამდენე წელია)
- * * * (ცის თაღს თხელი)
- ღამე
- პოეტი
- მამულს
- ჩემმა სინაღდემ თუ დაგაეჭვათ
- * * * (ალაგდება როცა ჩემი სუფრა)
- წლები
- ხარის სიკვდილი
- პირველი სიყვარული
- სიყვარულის განთიადი
- * * * (ზამთრის ღამე გრძელია და ცივი)
- * * * (სული სავსე სევდით)
- * * * (სუსხი, სულის გამყინავი)
- ისევ მარტო ვარ და შენზე ვფიქრობ
- ზღვას წვეთად ჩავემატები
- ალბათ
- ვეძახი დღეებს გარდასულს
- ჩემს მეგობარს
- უსათაურო
- ტერენტი გრანელი და ღამის ჩიტები
- უძილო ღამე
- მხოლოდ ერთხელ მოვკვდეთ
- * * * (გაზაფხულია შენს თვალებში)
- * * * (ცხენს ვიშოვი ისეთს)
- დამესიზმრა...
- მარტი
- ბერიკაცები
- თუნდ ერთი წუთით
- ამოდი მთაში
- იდგა კაცი
- * * * (მიყვარხარ, თუმცა შენგან მოდის)
- იქნებ
- მეგობრებს
- ლ – ს
- სულ ტყუილი ქადილია
- ოღონდ საქართველოში
- მომენატრე, გვედრი
- სახუმარო
- იქ ღრუბელზე ღმერთები
- ხუმრობა
- ოღონდ ერთხელ
- ვისგან დაიკოცნება
- ე. კ-ს
- შემოდგომა მომეპარა
- საღამო უშგულში
- * * * (რა ოცნებები, რა იმედები)
- * * * (ლამაზი წლები)
- ერთი დღე წარსულში
- ღირდა? - ჭეშმარიტად ღირდა!..
- ეს გაუმარჯოს
- წერილები. ფელეტონები
- სიცივე... მონატრება...
- საუბარი სინათლედქცეულ მზეჭაბუკთან
- ისე გავაჩერებ
- მე, დუბლიონკა, რეცეპტი და...
- ბივშტექსი
- რამ შეაცდინა ჩემი მეგობრები
- მეც ხომ ადამიანის მოდგმისა ვარ...
- ლექცია არ შედგა
- ვეძებ საცოლეს
- ამ საქმეს ასე არ დატოვებენ
- მოგონებები
- სული გქონდა უსპეტაკეს თოვლისა...
- როგორ მოგვენატრები
- ნოდარ კვიციანის პორტრეტისათვის
- პოეტის საფლავი
- ნოდარ კვიციანს
- მიწა ჩემი სალოცავი...
- „შენ იყავი აპრილივით თბილი და ხალათიც გაზაფხულის გეცვა...“
- პოეტის ხელები
- ნოდარ კვიციანი...
- კარგი კაცობის ეტალონი
- ფიქრები ადრე წასულ კაცზე
- აპრილია, ნოდარ!..
- ძვირფასო ნოდარ!
