აქ მოთხრობილი ამბავი სულ ახლახან შევიტყვე და უფრო ადრე ამის დაწერა არ შემეძლო. მართალია, ხალხმა თავშეკავებულად, ძუნწად მიამბო, მაგრამ ბევრი რამ თეთრმა მთებმა მითხრეს, ზოგი კიდევ საჯიხვეებს წამოვაცდენინე და ბოლოს, ჩემი თვალით ვნახე ის ორი გამოქვაბული, სადაც ეს ცოდვა-ბრალი დატრიალდა. ომის შემდეგ აგერ ოცდახუთი წელი გავიდა და იქნებ აღარც ღირდა ძველი ტკივილების გახსენება, მაგრამ ეს ომი დედამიწის იმხელა ჭრილობა იყო, რომ ჯერაც არ შეხორცებულა. ჰოდა, მინდა გიამბოთ მშვენიერ გუცაზე, სვან გოგონა თაჯიზე და ბიჭების: თუთარის, ვახოს და გუას შურისძიებასა და გამბედაობაზე, ჯარისკაც სიოშზე, უჩინარ აბი ნანსყანზე და თერთმეტ გერმანელ დესანტზე...
- ყდა
- თავფურცელი
- წინათქმის მაგიერ
- ნაწილი პირველი
- თავი პირველი
- თავი მეორე
- თავი მესამე
- თავი მეოთხე
- თავი მეხუთე
- თავი მეექვსე
- თავი მეშვიდე
- თავი მერვე
- თავი მეცხრე
- თავი მეათე
- თავი მეთერთმეტე
- თავი მეთორმეტე
- თავი მეცამეტე
- თავი მეთოთხმეტე
- თავი მეთხუთმეტე
- თავი მეთექვსმეტე
- თავი მეჩვიდმეტე
- თავი მეთვრამეტე
- თავი მეცხრამეტე
- ნაწილი მეორე
- თავი პირველი
- თავი მეორე
- თავი მესამე
- თავი მეოთხე
- თავი მეხუთე
- თავი მეექვსე
- თავი მეშვიდე
- თავი მერვე
- თავი მეცხრე
- თავი მეათე
- თავი მეთერთმეტე
- თავი მეთორმეტე
- თავი მეცამეტე
- თავი მეთოთხმეტე
- თავი მეთხუთმეტე
- ნაწილი მესამე
- თავი პირველი
- თავი მეორე
- თავი მესამე
- თავი მეოთხე
- თავი მეხუთე
- თავი მეექვსე
- თავი მეშვიდე
- თავი მერვე
- თავი მეცხრე
- თავი მეათე
- თავი მეთერთმეტე
- თავი მეთორმეტე
- ნაწილი მეოთხე
- თავი პირველი
- თავი მეორე
- თავი მესამე
- თავი მეოთხე
- თავი მეხუთე
- თავი მეექვსე
- ბოლოთქმა
