ეს რომანი ომის პერიოდს ეხება, მაგრამ ომი არ შეხებია ქართულ სოფლებს პირდაპირი მნიშვნელობით, არ ყოფილა ბრძოლის სცენები და ბომბების ცვენა, მაგრამ მოსახდენი მაინც მოხდა. არავინ დაუტოვებია ომს გულხელდაკრეფილი. რა მოუტანა ომმა ერთ ქართულ სოფელს? ამდენად, ეს რომანი შეგვიძლია უფრო მივიჩნიოთ არა რომანი ომზე, არამედ რომანი ქართულ სოფელზე, ქართულ ახალგაზრდობაზე. რომანს გამოქვეყნებისთანავე დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. მისი პირველი გამოქვეყნებიდან, მიუხედავად საკმაო დროის გასვლისა, ვფიქრობ, ის მაინც არ კარგავს აქტუალურობასა და სიმძაფრეს.
- ყდა
- თავფურცელი
- თავი პირველი. რიკ-ტაფელა
- თავი მეორე. წყალდასხმული კერია
- თავი მესამე. ხვალინდელი ჯარისკაცი
- თავი მეოთხე. გრძელ გზაზე
- თავი მეხუთე. კლიმენტია ცეტერაძე
- თავი მეექვსე. ღვინია
- თავი მეშვიდე. ხარ-ურემი
- თავი მერვე. გაწყვეტილი აპეური
- თავი მეცხრე. გაუსკვნელი საძირკველი
- თავი მეათე. მეხრე
- თავი მეთერთმეტე. უმისამართო წერილი
- თავი მეთორმეტე. წისქვილის გზაზე
- თავი მეცამეტე. სოფლის სარჩო
- თავი მეთოთხმეტე. თავშესაფარი
- თავი მეთხუთმეტე. ტუხუია
- თავი მეთექვსმეტე. სხვა სკოლა
- თავი მეჩვიდმეტე. მჭედელი
- თავი მეთვრამეტე. კოჭლი ხარი
- თავი მეცხრამეტე. სასწაულმოქმედი ღმერთი
- თავი მეოცე. მაინც მოვიდა გაზაფხული
- თავი ოცდამეერთე. ყველის ქურდი
- თავი ოცდამეორე. ერთგული თოლია
- თავი ოცდამესამე. მაძღარი ყორანი
- თავი ოცდამეოთხე. დამარცხებული სოფელი
- თავი ოცდამეხუთე. სოფელი ისევ ჩვენია
- თავი ოცდამეექვსე. გოგონა
- თავი ოცდამეშვიდე. საავდრო ღრუბელი
- თავი ოცდამერვე. ჩემი ბრალი არაა
- თავი ოცდამეცხრე. გატეხილი ღამეები
- თავი ოცდამეათე. მამლის ნაადრევი ყივილი
- თავი ოცდამეთერთმეტე. მე და ტუხუია
- თავი ოცდამეთორმეტე. ეზიკა
- დასასრული
