საქართველოსკენ
გამომცემლობა პალიტრა L
სერია ჩვენი თანამედროვენი
ქალაქ ბათუმში, შავი ზღვის ნავსადგურში, საცაა, ღუზას ამოიღებს გემი „ანატოლია“. გემზე საფრანგეთის დროშა ფრიალებს. გემბანზე ის უკანსაკნელი მგზავრები დგანან, რომლებიც საქართველოს ტოვებენ. სულ ახლახან მათი ქვეყანა წითელმა არმიამ დაიპყრო. დაიწყო საქართველოს გასაბჭოება და ქვეყანას ტოტალიტარული დუმილის ფარდა დაეშვა. მგზავრებს შორის არიან ივანე ზურაბიშვილი და მისი მეუღლე ნინო ნიკოლაძე, თან ახლავთ ვაჟი, რომელსაც ჯერ 15 წელი არ შესრულებია. ოჯახის დანაზოგი მხოლოდ ტრიუმის ბილეთებს ეყო. მათ თან მიაქვთ 79 თურქული ლირა, რამდენიმე საოჯახო სამკაული და გულით უსაზღვრო წუხილი იმ ქვეყნის დამარცხების გამო, რომელიც უკან რჩება. მათ ვაჟს აქამდეც რამდენჯერმე უმოგზაურია ევროპაში. თუმცა, გული უგრძნობს, რომ ახლანდელი მგზავრობა ადრინდელს არ დაემსგავსება. ეს ბიჭი მამაჩემი ლევანია.
- ყდა
- თავფურცელი
- თავი პირველი. პროლოგი
- თავი მეორე. ის, ვინც წავიდა და ის, ვინც დარჩა ოლღა (1858-1936) და მათა (...-1949)
- თავი მესამე. კარიერის დასაწყისი
- თავი მეოთხე. რომი
- თავი მეხუთე. მამაჩემი ლევანი
- თავი მეექვსე. ნიუ-იორკი
- თავი მეშვიდე. ბიძაჩემი მიშა (1900-1953) და ბიძაჩემი გიორგი (1899-1944)
- თავი მერვე. პარიზი
- თავი მეცხრე. დიდი ნიკო
- თავი მეათე. ვაშინგტონი
- თავი მეთერთმეტე. ბებიები – ნინო და აგრაფინა
- თავი მეთორმეტე. ვენა
- თავი მეცამეტე. ბაბუები, პოლიციელი და მოსამართლე მექი (1878-1945) და ვანო (?-1940)
- თავი მეთოთხმეტე. ნჯამენა
- თავი მეთხუთმეტე. ბრიუსელი
- თავი მეთექვსმეტე. კვლავ პარიზი
- თავი მეჩვიდმეტე. ისევ ქალები
- თავი მეთვრამეტე. ისევ თბილისი?
- ეპილოგი
