წიგნის გამოცემის მიზანია, ახალგაზრდობამ გაითავისოს აზროვნებისა და ინტერპრეტაციის იმგვარი მანერა, რაც აკაკი ბაქრაძისთვისაა დამახასიათებელი. აკაკი ბაქრაძე ყველგან და ყოველთვის მოვლენის არსს სწვდება და წარმოაჩენს. ამავე დროს, აკაკი ბაქრაძისათვის მხატვრული ტექსტი ერთგვარი საყრდენია, რათა მისი მეშვეობით საკუთარი სათქმელი თქვას, მოვლენისა თუ ფაქტისადმი საკუთარი დამოკიდებულება გამოხატოს. ამას იგი ნათელი სტილითა და სანიმუშო სისადავით აღწევს. ამიტომაც არის აკაკი ბაქრაძე ნებისმიერი მკითხველისათვის ერთნაირად საინტერესო და გასაგები.
- ყდა
- თავფურცელი
- შემდგენელთა წინათქმა
- ლეგენდა
- ქართული მწიგნობრობა (მოკლე მიმოხილვა)
- მარაგითზრახვა
- ავთანდილის სახე „ვეფხისტყაოსანში“
- მეცხრამეტე საუკუნე
- „სურამის ციხის“ გამო
- ცოდვა და მადლი („სოლომონ ისაკიჩ მეჯღანუაშვილი“)
- „თერგდალეულები“
- ილია ჭავჭავაძე
- სიყვარულს უშენებია (ილიას ლირიკა)
- არაფრობის უარყოფა („კაცია ადამიანი?!“)
- საქმით მეტყველი სული („ოთარაანთ ქვრივი“)
- გზა ხსნისა („განდეგილი“)
- აკაკი წერეთელი
- ბედი ქართლისა და აკაკი წერეთელი
- სულის ნეტარება (აკაკის ლირიკა)
- „სულიკო“
- „გამზრდელი“
- ვაჟას მრწამსი
- არსებობის შიში (დავით კლდიაშვილი)
- სევდა ისტორიისა (ნიკო ლორთქიფანიძე)
- მოუხმარელი, ანუ ტრაგიკული თავისუფლება („ჯაყოს ხიზნები“)
- ყვარყვარე
- ზნეობრივი გმირისათვის
- მასალა და მოთხრობა („ჰაკი აძბა“)
- „ხოგაის მინდია“
- თვინიერების უარმყოფელი („დიდოსტატის მარჯვენა“)
- სულის პური (რევაზ ინანიშვილი)
- მკვახე შეძახილი
- მომავლისაკენ მიმავალი ცალხელა კაცი („ყოველმან ჩემმა მპოვნელმან“)
- რელიგიის ისტორიის სწავლების შესახებ სკოლაში
- აკაკი ბაქრაძე – მოკლე ბიოგრაფიული ცნობები
- სქოლიო
